Urodził się 17 czerwca 1930 roku w Kniesiole, zm. 13 stycznia 2013 roku we Lwowie.

Ukraiński polityk, dysydent, sympatyk „Solidarności Walczącej”, brat Mykoły i Bohdana. Z wykształcenia był psychologiem, w latach 1949 – 1955 studiował na Uniwersytecie Lwowskim. W 1953 roku usunięto go z uczelni za odmowę wstąpienia do Komsomołu, jednak za wstawiennictwem rektora został przyjęty z powrotem. W 1956 roku został po raz pierwszy aresztowany. Po kilkumiesięcznym śledztwie skazano go na 6 lat łagru o zaostrzonym rygorze. W 1967 roku został skazany na karę 3 lat pozbawienia wolności o najcięższym reżimie, zwolniono go pod koniec 1971 roku. W czerwcu 1982 roku skazano go na 10 lat łagru i 5 lat zesłania. Należał do Ukraińskiej Grupy Helsińskiej, Ukraińskiego Związku Helsińskiego, a w latach 1992 – 1995 przewodniczył Ukraińskiej Partii Republikańskiej. Współorganizował Ludowy Ruch Ukrainy na rzecz Przebudowy. W latach 1990 – 1994 zasiadał w Radzie Najwyższej. Od początku lat dziewięćdziesiątych razem z Olesem Szewczenką współpracował z „Solidarnością Walczącą” w sferze politycznej i informacyjnej. Z Polski na Ukrainę docierały nielegalne wydawnictwa i sprzęt poligraficzny, odbywały się szkolenia drukarskie. Horyń Mychajło Mykołajowycz był odznaczony Orderem Wolności, Orderem Jarosława Mądrego, Orderem za Odwagę i Orderem „Za zasługi”.