Urodziła się 10 lipca 1958 roku w Gdyni

Po wprowadzeniu stanu wojennego, organizowała w ramach duszpasterstwa akademickiego w Gdyni, koncerty patriotyczne i wykłady samokształceniowe, wspierała także rodziny internowanych i represjonowanych członków „Solidarności”. W 1982 roku, za manifestowanie poglądów antykomunistycznych została skreślona z listy studentów Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej, która to kara została jej zamieniona na przymusową pracę w jednostce gospodarki uspołecznionej w charakterze robotnika budowlanego. Po odbyciu kary wróciła na studia i nawiązała kontakt z podziemnymi strukturami „Solidarności”. Od 1983 roku w jej mieszkaniu funkcjonowała tzw. skrzynka kontaktowa. Odbierała hurtowe ilości wydawnictw podziemnych i kolportowała je dalej. 1 maja 1985 roku, podczas manifestacji, w trakcie której odbywała się modlitwa przy gdyńskim Krzyżu upamiętniającym robotników zamordowanych w 1970 roku, została aresztowana i skazana na karę dwóch miesięcy pozbawienia wolności. Po opuszczeniu więzienia kontynuowała działalność na rzecz opozycji związkowej, nawiązując jednocześnie współpracę z „Solidarnością Walczącą”, dla której prowadziła jeden z większych punktów kolportażowych. W maju 1988 roku wsparła strajkujących w Stoczni Gdańskiej, pomagając im przy druku i kolportażu ulotek oraz gazetek strajkowych. W sierpniu 1988 roku ponownie wzięła aktywny udział w strajku w Stoczni Gdańskiej. W listopadzie 1988 roku, jako pracownik Zespołu Autorskiego Pracowni Architektonicznych, aktywizowała środowisko architektów do działań protestacyjnych przeciw rządowej decyzji o likwidacji Stoczni Gdańskiej i otwartego wsparcia żądania legalizacji „Solidarności”.