Bąk Szczepan

Zdjęcie

Urodził się 10 lutego 1938 roku w Lipnie na Podlasiu, zmarł 28 kwietnia 1989 roku w Nowej Soli.

Był synem Jana i Marianny z domu Felczak. Po ukończeniu Technikum Chemicznego został zatrudniony w Lidze Przyjaciół Żołnierza w Łosicach. W 1960 roku poślubił Janinę Michalską, z którą miał córkę Dorotę. Po przeprowadzce do Nowej Soli podjął pracę w gazowni a później w CPN. Od 1964 roku pracował w Dolnośląskich Zakładach Metalurgicznych „DOZAMET” w laboratorium chemicznym. Podjął również studia na Politechnice Łódzkiej i został kierownikiem Małej Odlewni. W 1980 roku założył w swoim zakładzie pracy struktury NSZZ „Solidarność” i został przewodniczącym Komisji Zakładowej. W związku z wprowadzeniem stanu wojennego został internowany 13 grudnia 1981 roku. Przebywał w areszcie z Zielonej Górze, w Głogowie i w Ostrowie Wielkopolskim. Później w Ośrodku Odosobnienia w Gębarzewie i Zakładzie Karnym w Kwidzynie, skąd został zwolniony w listopadzie 1982 roku. Ponownie został aresztowany w marcu 1984 roku. Był wówczas przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Zielonej Górze, skąd został warunkowo zwolniony w czerwcu tego samego roku. Działał aktywnie w podziemnych strukturach „Solidarności” m.in. drukując ulotki (ze Zdzisławem Szukalskim) i prasę podziemną (z Janem Wodeckim). Organizował kolportaż na terenie Nowej Soli i jej okolic. Stworzył siatkę kurierską do Wrocławia. Nawiązał współpracę z „Solidarnością Walczącą” i założył jej oddział w Nowej Soli. W międzyczasie zainicjował wykonanie drugiego sztandaru NSZZ „Solidarność” „DOZAMET-u”.