Urodził się 13 stycznia 1933 roku w Hermanowej k/Rzeszowa, a zmarł 26 października 2012 roku tamże.

W latach 1956 – 1958 był pracownikiem w Kopalni Węgla Kamiennego „Komuna Paryska” w Jaworznie. Został zmuszony do odejścia z pracy gdyż pozbawiono go wszelkich dodatków i premii za głoszenie poglądów „antysocjalistycznych”. W 1969 roku zwolniono go z biura projektów budowlanych w Białymstoku. Andrzej Bartyński był autorem listu zawierającego postulaty i żądania pod adresem Edwarda Gierka, Dyzmy Gołaja i Piotra Jaroszewicza, przyjętego jednogłośnie przez mieszkańców Hermanowej w marcu 1971 roku. Na zlecenie SB był represjonowany przez administrację gminną, włącznie z zakazem budowy zaplecza gospodarczego i odebraniem prawa do przydziału materiałów budowlanych. W październiku 1980 roku Bartyński stał się organizatorem „Solidarności Wiejskiej”. Przewodniczył jej kołu wiejskiemu i zarządowi gminnemu. Był też członkiem Prezydium Wojewódzkiego Komitetu Założycielskiego NSZZ RI „Solidarność” w Rzeszowie. Współorganiozwał i uczestniczył w strajkach chłopskich w Rzeszowie, które miały miejsce w styczniu i w lutym 1981 roku. W listopadzie 1981 roku pełnił funkcję przewodniczącym strajku okupacyjnego Urzędu Miasta i Gminy Tyczyn. Reprezentował region rzeszowski w Komisji Koordynacyjnej Polski Południowo – Wschodniej, współpracownik Regionalnego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. W październiku i listopadzie 1981 roku wziął aktywny udział w akcji w obronie sądzonego Jana Kozłowskiego. Współpracował z czasopismem „Wieś Rzeszowska”, był członkiem Rady Programowej. Wspierał powołanie niezależnej biblioteki przy WKZ. W dniu wprowadzenia stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku, został internowany. Zwolniono go 9 grudnia 1982 roku. W trakcie internowania został pobity, postawiono go również dwukrotnie przed sądem. W Rzeszowie skazano na karę grzywny, w Kielcach – Piaskach uniewinniono. Wielokrotnie był zatrzymywany i przesłuchiwany. Zaangażowany w niezależne dochodzenie w sprawie zabójstwa Mieczysława Rokitowskiego w ZK Załęże. W 1983 roku został współzałożycielem rzeszowskiego oddziału „Solidarności Walczącej” i Rzeszowskiego Komitetu Oporu Rolnikówu, był członkiem jego kierownictwa. Należał do redakcji podziemnego czasopisma „Galicja” i współpracownikiem pisma „Porozumienie Prasowe Solidarność Zwycięży”. Od 1984 roku szefował kolportażowej grupie tyczyńskiej. Był członkiem wymiennym Rady Politycznej rzeszowskiego oddziału „Solidarności Walczącej” i grupy ds. koordynacji organizacji niepodległościowych w regionie rzeszowsko-przemyskim. Od 1987 roku należał do Niezależnego Ruchu Ludowego „Solidarność”. W 1989 roku włączył się w odbudowę “Solidarności Rolniczej”. Od 1989 rencista, aktywny i śpieszący z pomocą słabszym.