Bator Witold

Zdjęcie

Urodził się 10 lipca 1946 roku w Nisku.

Działał pod pesudonimem „Gucio”. Inżynier budowlany, kierownik wielu budów, zawodowy pszczelarz.
Do sierpnia 1980 roku zajmował się kolportowaniem wydawnictw KOR-u. Po sierpniu 1980 roku rozprowadzał prasę związkową „Solidarności”. Prowadził własną pasiekę pszczelarską w posiadłości Hlebowiczów w Zagórzanach, zainspirowany przez patriotyczną aktywnością tej rodziny, przystąpił do działalności konspiracyjnej. Pomagał przy budowie bunkra – drukarni „Wilno” im. gen. Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka”, pod pracownią w posiadłości Hlebowiczów. Nadzorował tę tajną budowę jako inżynier. Regularnie transportował samochodem marki „Tarpan”, na trasie Kraków – Zagórzany, prasę podziemną i ulotki wydrukowaną w powstałym bunkrze. Z Krakowa przywoził natomiast papier farbę, sprzęt, jak również osoby związane z działalnością konspiracyjną (często w kankach i beczkach do przechowywania miodu). Wielokrotnie użyczał samochodu osobom związanym z Porozumieniem Prasowym „Solidarność Zwycięży”, oraz z „Solidarnością Walczącą”. Kolportował prasę podziemną. Był członkiem Porozumienia Prasowego „Solidarność Zwycięży” oraz – od 1986 roku – zaprzysiężonym członkiem „Solidarności Walczącej”. W latatch 1988 – 1990 współpracował z Autonomicznym Wydziałem Wschodnim „Solidarności Walczącej”. W maju 1988 roku, w trakcie strajków w Nowej Hucie, codziennie kursował z ulotkami i gazetami pomiędzy Zagórzanami, a Krakowem. Drukarze, działacze Porozumienia Prasowego „Solidarność Zwycięży” oraz ich rodziny otrzymywały nieodpłatnie od Batora miód pszczeli, tak długo jak długo prowadził pasiekę. Miód utrzymywał dobrą formę fizyczną i psychiczną drukarzy w czasie nocnej pracy, zwłaszcza w okresie zimowym. Witold Bator został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Wolności i Solidarności, Medalem 100 – lecia Odzyskania Niepodległości oraz Krzyżem Solidarności Walczącej.