Urodziła się 10 czerwca 1962 w Iwano Frankowsku (Stanisławów).

Wychowywała się w rodzinie z tradycjami patriotycznymi, jej liczni krewni za działalność antysowiecką byli represjonowani w łagrach i na zsyłkach. W 1975 roku, mając 13 lat kolportowała w mieście ulotki o treści antysowieckiej. W 1979 roku rozpoczęła studia na wydziale germanistyki Uniwersytetu Lwowskiego. W 1980 roku została relegowana z uczelni za uczestnictwo w protestach związanych z okolicznościami śmierci kompozytora Wołodymyra Iwasiuka. Po wyrzuceniu z uczelni rozpoczęła pracę w zakładzie produkcyjnym. W 1989 roku została współinicjatorką poszukiwań ofiar represji komunistycznych w Demianiw Łazie. Przez 1,5 miesiąca brała udział w rozkopywaniu masowych grobów, w których znaleziono szczątki 532 ofiar NKWD. W tym samym roku Bidochko zasiliła szeregi Ukraińskiego Związku Helsińskiego (UHS) gdzie została wybrana przewodniczącą jego miejskiej struktury i wiceprzewodniczącą struktury obwodowej. W 1990 została delegatką z ramienia UHS na pierwszy zjazd organizacyjny Ukraińskiego Związku Helsińskiego/Ukraińskiej Partii Republikańskiej (UHS/UPR). Również w 1990 roku, poprzez Olesia Szewczenkę, Diana Bidochko nawiązała kontakty polityczno – informacyjne z “Solidarnością Walczącą” (Jadwiga Chmielowska, Piotr Hlebowicz, Maciej Ruszczyński). W ramach tej współpracy zaczęła rozprowadzać wydawaną na Zachodzie i przemycaną z Polski antysowiecką literaturę. Brała także osobisty udział w kontrabandzie książek przez sowiecką granicę. Przy wsparciu Władimira Bukowskiego i polskich przyjaciół z „Solidarności Walczącej” przewiozła przez granicę na sowiecką Ukrainę trzy powielacze do podziemnego druku. Już w niepodległej Ukrainie ukończyła prawo na Uniwersytecie Państwowym w Iwano Frankowsku. W 2017 roku otrzymała Krzyż Solidarności Walczącej, została również odznaczona przez Stowarzyszenie „Memoriał” medalem “Za poszukiwania w Demianowym Łazie” oraz otrzymała medal “Za walkę o wolną Ukrainę”.