Bieniek Zbigniew

Zdjęcie

Urodził się w 1955 roku w m. Jelenia Góra

W latach 1970 – 1974 jako uczeń szkoły zawodowej, pracował jako konserwator urządzeń pomiarowych w Fabryce Papieru w Łomnicy. W latach 1974 – 1991 był zatrudniony na stanowisku elektromontera w Przedsiębiorstwie Budowy Obiektów Użyteczności Publicznej BUDPOL we Wrocławiu. W 1986 roku ukończył Technikum Elektroenergetyczne dla Pracujących. 1984-1985 systematycznie dostarczał duże ilości drukowanych we Wrocławiu niezależnych wydawnictw do Łodzi, co przyczyniło się do utworzenia w tym mieście oddziału Solidarności Walczącej. Od 1978 roku zajmował się kolportażem wydawnictw niezależnych, a od września 1980 roku był członkiem NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego został jednym ze współorganizatorów strajku w Przedsiębiorstwie Budowy Obiektów Użyteczności Publicznej BUDOPOL we Wrocławiu, a następnie aktywnym uczestnikiem akcji ulotkowych, protestacyjnych oraz malowania napisów na murach. Ponadto zajmował się również udzielaniem pomocy rodzinom osób uwięzionych i zwolnionych z pracy. Na przełomie roku 1981 i 1982 został jednym ze współzałożycieli Narodowej Organizacji Wyzwoleńczej „Lechia”, wraz z którą wszedł następnie w październiku 1982 roku w skład „Solidarności Walczącej”. W następnych latach kolportował wydawnictwa Regionalnego Komitetu Strajkowego NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk, drukował i rozpowszechniał niezależne pismo „Goniec Polski”, prowadził tzw. skrzynkę kontaktową i hurtownię prasy drugiego obiegu. W latach 1984 – 1985 przewoził prasę i wydawnictwa podziemne do różnych miast Polski, głównie do Łodzi. W związku z prowadzoną działalnością opozycyjną był kilkakrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. W 1987 roku za przechowywanie znacznych ilości nielegalnych wydawnictw i ulotek został ukarany przez Kolegium do Spraw Wykroczeń grzywną w wysokości 40 tysięcy złotych. W 2016 roku na podstawie postanowienia Prezydenta RP – 259/2016 – nadano mu Krzyż Wolności i Solidarności.