Biesiada Marek

Zdjęcie

Urodził się 13 czerwca 1957 roku w Krakowie.

W 1982 roku ukończył Technikum Elektryczne przy Hucie im. Lenina w Krakowie – Nowej Hucie. W latach 1979–1982 był zatrudniony w Mostostalu. Również w 1982 roku podjął pracę w Elektromontażu Południe w Katowicach. We wrześniu 1980 roku został członkiem NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w grudniu 1981 roku rozpoczął działalność podziemną. Od 1982 roku należał do Porozumienia Prasowego „Solidarność Zwycięży”. Od 1985 roku należał do krakowskiego oddziału „Solidarności Walczącej”. W latach 1985–1987 był współpracownikiem grupy małopolskiej Liberalno-Demokratycznej Partii Niepodległość. W latatch 1982–1990 organizował kolportaż i sam był także kolporterem podziemnych wydawnictw takich jak: „Solidarność Zwycięży”, „Hutnik”, „Zomorządność”, „Solidarność Grzegórzecka”, „Krecik”, „Tygodnik Mazowsze”, „PWA”, „Solidarność Walczącą”, „Biuletyn Dolnośląski”. Rozprowadzał też znaczki i kalendarze Porozumienia Prasowego „Solidarność Zwycięży”, banknoty okolicznościowe z różnych rejonów Polski i kartki świąteczne (najczęściej z Mazowsza, Dolnego Śląska i Małopolski). Był kurierem między Porozumieniem Prasowym „Solidarność Zwycięży” i „Solidarnością Walczącą” z Krakowa a środowiskami podziemnymi we Wrocławiu („Solidarność Walcząca”) i Warszawie (pisma LDPN, m.in. „Baza”). 1 maja 1988 roku został zatrzymany w trakcie demonstracji w Krakowie i skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. W latach 1982–1989 drukował wydawnictwa podziemne, w tym ulotki, plakaty, druki okolicznościowe oraz prasę. W tym m.in.: w latach 1982–1989 „Solidarność Zwycięży”, w latach 1985–1987 „Niepodległość” (LDPN Kraków). W kwietniu w w maju 1988 roku był przedstawicielem „Solidarności Walczącej” i Porozumienia Prasowego „Solidarność Zwycięży” podczas strajku w Hucie im. Lenina. Był przeciwnikiem tzw. porozumień Okrągłego Stołu w 1989 roku. W latach 1989–1992 Biesiada był członkiem Wydziału Wschodniego „Solidarności Walczącej”. W roku 1990 kilkakrotnie wyjeżdżał z Piotrem Hlebowiczem na Białoruś i Litwę w celu nawiązania i utrwalenia kontaktów z tamtejszą opozycją. W 1992–2008 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Zakładowego „Solidarność” w Elektromontażu. W latach 1992–2000 był delegatem na kolejne Walne Zgromadzenie Delegatów Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.