Borowski Adam

Zdjęcie

Urodził się 21 VII 1955 w Warszawie.

W 1975 roku ukończył Technikum Mechaniczne nr 1 w Warszawie. Od 1979 roku studiował w trybie zaocznym historię na Uniwersytecie Warszawskim. Po wprowadzeniu stanu wojennego został relegowany z uczelni. W latach 1975 – 1976 był zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie Materiałów Budowlanych w Warszawie. W latach 1976 – 1979 pracował w warszawskim Przedsiębiorstwie Budowy Sieci Cieplnych. W latach 1979 – 1986 w Miejskim Przedsiębiorstwie Robót Elektrycznych (MPRE) w Warszawie. Od stycznia 1980 roku kolportował niezależne czasopism w tym m.in. „Biuletyn Informacyjny KSS KOR”, „Robotnika”, a także wydawnictwa NOWa. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Założycielskiego, a następnie KZ w MPRE. Był pracownikiem społecznym Komisji Interwencji i Mediacji „S” Regionu Mazowsze. Po wprowadzeniu stanu wojennego w dniach 14 – 15 grudnia 1981 roku, zorganizował strajk w swoim zakładzie pracy. Po rozwiązaniu strajku pozostawał w ukryciu. Był organizatorem struktury podziemnej CDN, później MRKS. Był również organizatorem i koordynatorem tzw. służb specjalnych MRKS. W 1982 roku był pomysłodawcą i współorganizatorem niezależnego pochodu pierwszomajowego. 31 maja 1982 roku współorganizował położenie płyty marmurowej na Placu Zwycięstwa ku czci poległych górników w kopalni „Wujek”. Wraz z Jerzym Bogumiłem, Mirosławem Radzikowskim i Kazimierzem Hintzem brał udział w akcji uwolnienia postrzelonego przez MO Jana Narożniaka ze szpitala przy ul. Banacha w Warszawie. 10 lipca 1982 roku został aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. 19 maja 1983 roku został skazany przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego na karę 3,5 roku pozbawienia wolności. W wyniku apelacji prokuratorskiej wyrok podwyższono do 6 lat więzienia. W lipcu 1983 roku, na mocy amnestii, karę tę zmniejszono o połowę. 19 lipca 1984 roku Adam Borowski został warunkowo zwolniony. W 1985 roku współzakładał Niezależne Wydawnictwo Książkowe „Wers”. W tym samym roku został zaprzysiężonym członkiem „Solidarności Walczącej”, organizował też jej warszawskie struktury. W 1987 roku został założycielem wydawnictwa „Solidarności Walczącej” „Prawy Margines”. W latach 1987 – 1989 był wydawcą podziemnego pisma Solidarności Walczącej „Horyzont”. W lipcu 1989 roku, razem z żoną Mirosławą Łątkowską, założył Oficynę Wydawniczą „Volumen”. W 1993 roku został odznaczony medalem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, w 1997 roku otrzymał brązowy medal „Za zasługi dla obronności kraju”, w 2006 roku Krzyże Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. W 2000 roku został wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury. Od 21 czerwca 1982 roku był rozpracowywany przez Wydział XIII/VI Dep. II MSW/Wydz. III-2 SUSW w ramach SOR o kryptonimie „Komandor”. Zdjęto z ewidencji 11 stycznia 1990 roku.