Urodził się 3 lipca 1955 roku.

Od samego początku istnienia – tj. od 1988 roku – był członkiem Białoruskiego Frontu Narodowego „Adradżeńnie”, którego liderem jest znany białoruki opozycjonista Zjanon Paźniak. W Białoruskim Froncie Narodowym “Adradżeńnie” i w Konserwatywno – Chrześcijańskiej Partii – BNF pełnił funkcję członka zarządu, sekretarza prasowego oraz sekretarza ds. informacji. Był wielokrotnie zatrzymywany przez KGB. Stosowano wobec niego areszty administracyjne, organizowano rewizje w mieszkaniu, wymierzano mu grzywny za działalność polityczną przeciwko systemowi sowieckiemu – a następnie przeciwko reżymowi Łukaszenki – oraz za działalność w obronie praw człowieka. W 1990 roku Buival związał się z “Solidarnością Walczącą”. Jesienią tego samego roku został członkiem utworzonej w Warszawie organizacji „Centrum Koordynacyjne Warszawa ’90”, która skupiała większość organizacji niepodległościowych z ZSRR, Polski, Czechosłowacji, Bułgarii i Laosu. Organizacja ta działała przez ponad 2 lata, a rezultatem jej działalności była współpraca informacyjna i polityczna, wspólne konferencje w Polsce i w republikach ówczesnego ZSRR, szkolenie poligraficzne, przerzut sprzętu poligraficznego, literatury i środków łączności z Polski na Wschód. W 2009 Prezydent RP Lech Kaczyński nadał Valeremu Buivalowi Order Zasługi RP, jednak ze względów proceduralnych (brak pozwolenia prezydenta Białorusi) po dzień dzisiejszy nie został wręczony. W 2017 otrzymał Krzyż Solidarności Walczącej.