Czyżewski Jerzy

Zdjęcie

Urodził się 27 lipca 1939 roku we Lwowie, zm. 27 października 2018 roku we Wrocławiu.

W 1962 roku ukończył studia w zakresie fizyki na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1971 roku zdobył stopień doktora, w 1977 roku uzyskał habilitację. W 1991 roku został profesorem. W latach 1962 – 2009 był pracownikiem naukowym w Instytucie Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1972 – 1973 był stypendystą Fundacji Welcha w National Instytute of Stansards and Technology w Stanach Zjednaczonych. W 1980 roku był stypendystą rządu Holandii w FOM Instytute w Amsterdamie. W 1957 roku wziął udział w demonstracji we Wrocławiu przeciwko zamknięciu pisma „Po Prostu”. W 1968 roku uczestniczył w wydarzeniach marcowych we Wrocławiu. Został ukarany zablokowaniem wyjazdu naukowego do Stanów Zjednaczonych. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”, został przewodniczącym Koła „S” w Instytucie Fizyki oraz przewodniczącym Komitetu Założycielskiego na Uniwersytecie Wrocławskim. Od stycznia 1981 roku pełnił funcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. W latach 1980 – 1981 współpracował z uczelnianym pismem „Komunikaty NSZZ ”. Był autorem tekstów w niezależnym tytule „Solidarność Dolnośląska”. Od października 1980 roku współorganizował Sekcję Branżową Pracowników Nauki i Oświaty „S” we Wrocławiu. Od lutego do czerwca 1982 roku pełnił funkcję pełnomocnika ds. organizacyjnych przewodniczącego RKS Dolny Śląsk, współorganizował i szefował Tajnej Kancelarii RKS. Współorganizował struktury łączności RKS z komisjami zakładowymi we Wrocławiu. Współpracował z pismem RKS „Dziś i Pojutrze”. W czerwcu 1982 roku był przesłuchiwany w KW MO we Wrocławiu pod pretekstem „naruszenia porządku prawnego” i aresztowany bez postawienia zarzutów. W proteście podjął głodówkę. 10 lipca 1982 roku został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w ZK w Grodkowie. 5 grudnia 1982 roku został zwolniony. W 1983 roku współorganizował akcję ulotkową „Solidarność Zwycięży” grupy Jana Koziara „Młyn”. W latach 1983 – 1989 działał w Duszpasterstwie Akademickim we Wrocławiu. Od 1989 roku ponownie należał do NSZZ „S” Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1992 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.