Vakh’tang Dzabiradze ur. 6 lutego 1953 r. w Gruzji

W 1978 roku Wachtang Dzabiradze wraz z przyjaciółmi utworzył podziemną nielegalną organizację pod nazwą “Gruzińska Partia Republikańska”, w latach 1978 – 1993 był przewodniczącym Komitetu Narodowego Gruzińskiej Partii Republikańskiej. W 1984 roku został aresztowany i skazany na pobyt w łagrach za “antysowiecką działalność”. Wyrok odbywał w latach 1984 – 1987 w łagrze dla działaczy politycznych nr. 836 w obwodzie Permskim. Po odzyskaniu wolności, od roku 1988 bierze aktywny udział w ruchu wyzwoleńczym na rzecz niepodległości Gruzji – oprócz funkcji przewodniczącego “Gruzińskiej Partii Republikańskiej”, zasiada w zarządzie nieformalnego stowarzyszenia im. Ilii Czawczawadze. W 1990 roku Wachtang Dzabiradze nawiązuje kontakt i współpracę z Wydziałem Wschodnim “Solidarności Walczącej”. Chmielowska, Hlebowicz, Ruszczyński i inni jeżdżą do ówczesnego ZSSR m. in. na podstawie zaproszeń, wystawianych przez Dzabiradze na partyjnych blankietach. Wielokrotnie gościł przedstawicieli organizacji, którzy odwiedzali Gruzję, pomagał w nawiązywaniu kontaktów z innymi gruzińskimi organizacjami i partiami politycznymi. Republikańska Partia Gruzji Wachtanga Dzabiradze przystąpiła w jesieni 1990 roku do utworzonej w Warszawie organizacji “Centrum Koordynacyjne Warszawa ’90”, która skupiała większość organizacji niepodległościowych z ZSSR, oraz z Polski, Czechosłowacji, Bułgarii, Laosu. Organizacja działała ponad 2 lata, a rezultatem działalności była współpraca informacyjna i polityczna, wspólne konferencje w Polsce i w republikach ówczesnego ZSSR, szkolenie poligraficzne, przerzut sprzętu poligraficznego, literatury i środków łączności z Polski na Wschód. Kontakty Wachtanga Dzabiradze z Wydziałem Wschodnim “SW” (Jadwiga Chmielowska i Piotr Hlebowicz) istnieją praktycznie do dnia dzisiejszego. W latach 1992 – 1995 Dzabiradze był posłem do Gruzińskiego Parlamentu. Od roku 1995 zajmuje się działalnością społeczno – polityczną, oraz publicystyką. Pisze teksty do wielu gazet, oraz monografie (m. in. “Blaski i cienie ruchu narodowego). W przeszłości Wachtang Dzabiradze współpacował także z Urszulą Doroszewską. W 2007r brał udział w Seminarium “Losy Polaków w republikach byłego ZSRR” w ramach obchodów 25-lecia powstania “Solidarności Walczącej”. W 2009 odznaczony przez Prezydenta RP, profesora Lecha Kaczyńskiego Orderem Zasługi RP. Otrzymał także od Kornela Morawieckiego Krzyż Solidarności Walczącej.