Urodził się 6 grudnia 1947 roku w Paczkowie.

W 1965 roku ukończył IV LO w Opolu. W latach 1965 – 1968 prowadził działalność gospodarczą. W latach 1968 – 1970 odbywał zasadniczą służbę wojskową. W latach 1970 – 1971 ponownie prowadził działalność gospodarczą. W latach 1971 – 1972 był właścicielem kiosku z warzywami w Gogolinie, a w latach 1972 – 1974 w Opolu. W latach 1975 – 1989 był właścicielem fermy drobiu w Czarnowąsach k. Opola. W latach 1982 – 1986 hodowlę zawieszono z powodu zakazu jej prowadzenia przez SB. W dniach 27 – 28 sierpnia 1980 roku przebywał w Gdańsku i Gdyni, w tym m.in. w Stoczni Gdańskiej. Dostarczał ulotki i wydawnictwa strajkowe do Opola i zajmował się ich kolportażem. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Był głównym organizatorem rolniczej „Solidarności” w województwie opolskim, kolejno przewodniczącym Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NSZZ Indywidualnych Producentów Rolnych „Solidarność Wiejska”, Tymczasowej Rady Wojewódzkiej „Solidarność Chłopska”, wiceprzewodniczącym prezydium Wojewódzkiego Komitetu Założycielskiego „S” RI w Opolu. 28 stycznia 1981 roku współorganizował demonstrację i pochód rolników w Opolu ws. postulatów rolników strajkujących w Ustrzykach Dolnych i Rzeszowie oraz głodujących z NSZZ „SCh” Województwa Wałbrzyskiego w Świdnicy. W dniach 8 – 9 marca 1981 roku brał udział w zjeździe zjednoczeniowym związków zawodowych rolników indywidualnych w Poznaniu. W latach 1980 – 1981 zorganizował biblioteki niezależnych wydawnictw w siedzibie MKZ w Opolu/ZR Śląska Opolskiego, punkt kolportażu i sprzedaży książek niezależnych oraz niezależnych pism, m.in. „Sygnałów”, „Solidarności Opolszczyzny”, „Tygodnika Solidarność”. Zorganizował również sieć kolportażu w województwie (m.in. przez kolporterów Macieja Nowickiego i Arkadiusza Chłapa). W dniach 24 – 30 marca 1981 roku należał do Wojewódzkiego Komitetu Strajkowego w Opolu. Na przełomie marca i kwietnia 1981 roku uczestniczył w strajku w siedzibie ZSL w Bydgoszczy. 17 kwietnia tego samego roku był pomysłodawcą i organizatorem głodówki rolników na Jasnej Górze ws. rejestracji „S” RI. 25 maja 1981 roku był delegatem na II WZD Kół Wiejskich „S” RI w Opolu. Od 25 maja do 27 listopada 1981 roku wiceprzewodniczącym Tymczasowego Zarządu WKZ „S” RI w Opolu, 27 listopada tego samego roku delegatem na I Wojewódzki Zjazd Wyborczy „S” RI w Opolu. Od 27 listopada 1981 roku pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Wojewódzkiego „S” RI. W listopadzie i grudniu 1980 roku został założycielem, a następnie był także autorem, redaktorem i organizatorem druku niezależnego pisma „Solidarność Wiejska”, a w okresie od stycznia do października 1981 roku czasopisma „Solidarność Chłopska”. Od jesieni 1981 roku należał do opolskiego oddziału KPN w Opolu. Po wprowadzeniu stanu wojennego, od 13 grudnia 1981 roku do 15 sierpnia 1982 roku, ukrywał się w Opolu i we Wrocławiu. Był poszukiwany listem gończym. Od grudnia 1981 roku do stycznia 1982 był autorem i drukarzem trzech ulotek Komitet Obrony Solidarności adresowanych do władz województwa opolskiego i miasta Opola, w których zaapelował m.in. o przerwanie represji wobec społeczeństwa. 1 i 3 maja 1982 roku uczestniczył w demonstracji i walkach ulicznych w Warszawie, zaś 13 i 28 czerwca 1982 roku we Wrocławiu. W latach 1982 – 1989, wraz z żoną Danutą, organizował sieci kolportażu (Warszawa–Opole–Wrocław–Kraków) głównie książek podziemnych wydawnictw „NOW-ej” i „Kręgu”. Kolportował podziemne pisma, m.in. „Tygodnika Mazowsze”, „Vacatu”, „Solidarność Walcząca”, „KOS”, „Solidarność Rolników”, „Solidarność OKOR”, „BIS”, „Replika”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Wola”, „Solidarność Dolnośląska” oraz ulotki, znaczki poczt podziemnych, kasety magnetofonowe i wideo, kalendarze, banknoty, kartki świąteczne, cegiełki i inne. W latach 1982 – 1990 współzakładał, a także był zaprzysiężonym członkiem opolskiego oddziału „Solidarności Walczącej”. W latach 1982 – 1983 należał do Rady Politycznej SW (ps. Rolnik). Był współpracownikiem m.in. Kornela Morawieckiego, Zbigniewa Oziewicza, Jana Pawłowskiego, Pawła Falickiego i Marii Koziebrodzkiej. W lipcu i sierpniu 1982 roku redagował, był autorem i organizatorem druku 2 nr. podziemnego pisma „Solidarność Chłopska. Biuletyn Wojenny”. 15 sierpnia 1982 roku został zatrzymany. 17 sierpnia tego samego roku został internowany i osadzony w areszcie KW MO w Opolu, a następnie w Ośrodkach Odosobnienia w Uhercach, Grodkowie, Nysie, Strzelinie (gdzie podjął głodówkę) i ponownie w Grodkowie. Z Grodkowa został przeniesiony do szpitala we Wrocławiu ze względu na zły stan zdrowia. 10 grudnia 1982 roku został formalnie zwolniony z internowania, a 15 grudnia tego samego roku opuścił szpital. Od lutego 1983 roku do roku 1989 współorganizował Duszpasterstwa Rolników przy Kurii Diecezji Opolskiej, a także był ich działaczem. Organizował wykłady dla rolników. W 1983 roku należał do Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu, organizował tam msze za Ojczyznę. 1 maja 1983 roku zorganizował manifestację pod pomnikiem Adama Mickiewicza w Opolu. 15 – 16 kwietnia 1983 roku zorganizował w Domu Zakonnym oo. Redemptorystów w Bardzie Śląskim spotkania-rekolekcji dla działaczy „S” RI i „SCh” z województw opolskiego, wrocławskiego, wałbrzyskiego i katowickiego. 10 czerwca 1983 roku został zatrzymany, 11 czerwca tego samego roku aresztowany pod zarzutami wygłoszenia 23 maja 1983 roku przemówienia do rolników w kościele Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Głubczycach oraz rzekomego przywłaszczenia pieniędzy ZW „S” RI w Opolu i osadzony w areszcie KW MO i Areszcie Śląskim w Opolu. Podjął tam 15-dniową głodówkę. 27 lipca 1983 roku został zwolniony na mocy amnestii. 10 sierpnia 1983 roku Sąd Rejonowy w Opolu umorzył sprawę wobec niego. 12 października 1983 roku Sąd Wojewódzki umorzył postępowanie z braku dowodów w sprawie przywłaszczenia pieniędzy ZW „S” RI. 14 grudnia 1983 roku poddano rewizji mieszkanie Jerzego Gnieciaka. Skonfiskowano wówczas archiwum podziemnych wydawnictwa, ulotki itp. Jerzy Gnieciak został zatrzymany i przesłuchany. 16 grudnia 1983 roku postawiono mu zarzut posiadania i udostępniania podziemnych wydawnictw. Od grudnia 1983 do lipca 1984 roku pozostawał w ukryciu we Wrocławiu, w Łodzi i w Warszawie. Był poszukiwany listem gończym. 24 sierpnia 1984 roku śledztwo wobec niego umorzono na mocy amnestii. W listopadzie 1984 roku został zatrzymany w Brzegu przez funkcjonariuszy ORMO i fałszywie oskarżony o ich znieważenie. 4 listopada 1984 roku został skazany przez Sąd Rejonowy w Brzegu w trybie przyspieszonym na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu. Do lipca 1985 roku Jerzy Gnieciak ukrywał się w Warszawie. W latach 1984 – 1986 był współpracownikiem „NOW-ej”, współpracował z Piotrem Szwajcerem i Adamem Szulczewskim oraz z Andrzejem Rosnerem. Od 13 października 1986 do lutego 1989 roku wchodził w skład jawnej Tymczasowej Rady Regionalnej „S” Śląska Opolskiego. W latach 1988 – 1989 organizował odbudowę struktur „S” RI w województwie opolskim. W latach 1982 – 1989 był wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany, siedmiokrotnie poddawano rewizji jego mieszkanie. Był karany grzywnami przez kolegium ds. wykroczeń.
W 1989 roku przewodniczył „S” RI w Opolu. Po roku 1990 był właścicielem zakładu krawieckiego i sklepów odzieżowych oraz zakładu produkującego urządzenia chłodnicze. W 2007 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Od 10 stycznia 1981 do 10 listopada 1989 roku był rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. IV KW MO/Wydz. IV/Wydz. VI WUSW w Opolu w ramach SOS/SOR o kryptonimie „Przywódca”