Gojdź Józef

Zdjęcie

Urodził się w 1967 roku w Lubawce.

W latach 1984 – 1986 był członkiem grupy tzw. małego sabotażu „Solidarności Walczącej” w Lubinie, kierowanej przez Edwarda Wóltańskiego oraz Mirosława Gojdzia, brata Józefa. Zadaniem grupy było m.in. rozrzucanie ulotek, malowanie antyreżimowych napisów na murach, naklejanie naklejek o tym charakterze. Józef Gojdź działał ze Sławomirem Jakubowem, sporadycznie dołączał Dariusz Grzywacz. W latach 1984 – 1986 grupa małego sabotażu przeprowadziła w Lubinie kilkadziesiąt akcji. Największe akcje ulotkowe grupy, prowadzone na terenie całego Lubina, dotyczyły bojkotu wyborów do rad narodowych w czerwcu 1984 roku oraz do sejmu PRL w październiku 1985 roku. Członkowie grupy naklejali naklejki samoprzylepne z napisem „bojkot” na oficjalnych plakatach wyborczych. Głośną akcją przeprowadzoną m.in. przez Józefa Gojdźa było namalowanie napisu „Solidarność Walczącą” na stałym propagandowym bilbordzie wzywającym do udziału w wyborach na Osiedlu Polne. Napis został wykonany chlorokauczukiem pozyskanym ze szkolnych zajęć praktycznych. Pomimo wielokrotnych prób zamalowania, nie udało się go zakryć. Po kilku dniach Służba Bezpieczeństwa nakazała zdemontować bilbord. Grupa brała też udział w pomiarach frekwencji wyborczej na Osiedlu Polne w Lubinie. Szeroko komentowaną akcją grupy, było wystawienie i ochrona na lubińskim Cmentarzu Komunalnym w dniu 1 listopada 1984 roku, krzyża brzozowego z napisem „Ksiądz Jerzy Popiełuszko zamordowany przez SB”, pod którym wkrótce zapłonęło tysiące świec. 1 listopada 1985 roku przeprowadzono podobną akcję stawiając na Cmentarzu w Lubinie krzyż brzozowy z tablicą „Zamordowanym przez sowietów w Katyniu”. 31 sierpnia 1985 roku grupa małego sabotażu przewodziła w Lubinie manifestacji domagającej się wolności dla więźniów politycznych, legalizacji „Solidarności” i swobód obywatelskich.
W latach 1984 – 1986 wraz z pozostałymi członkami grupy Józef Gojdź, regularnie brał udział jako członek oficjalnych pocztów sztandarowych konspiracyjnej Solidarności Walczącej oraz Solidarności Zagłębia Miedziowego w mszach za Ojczyznę w kościele św. S. Kostki w Warszawie. W latach 1984 – 1987 jako kurier przewoził (wraz z bratem Mirosławem) nielegalne wydawnictwa ze Szprotawy. Jako łącznik podziemnej Solidarności przekazywał informacje, pomoc rzeczową i finansową dla będących pod obserwacją rodzin osób represjonowanych. W 2017 roku otrzymał Krzyż Solidarności Walczącej, status działacza opozycji antykomunistycznej – nr legitymacji 12029 – oraz Odznakę Działacza Opozycji Antykomunistycznej.