Urodził się 3 lutego 1961 roku w Sers.

Obrońca praw człowieka, publicysta oraz sowiecki więzień polityczny. Ukończył Instytut Architektury i Budownictwa w Erewaniu. W latach 1978 – 1980 był zaangażowany w działalność antykomunistyczną w podziemnych organizacjach. Był członkiem skrzydła młodzieżowego „Związku Młodych Ormian” (NOP). W 1980 roku został aresztowany za antysowiecką działalność i skazany na 5 lat łagru oraz 3 lata zsyłki. Karę odbywał na Uralu, a zsyłkę – w Magadanie. Po odbyciu kary wrócił do Armenii i kontynuował swą działalność w szeregach Ruchu Narodowego Armenii. W latatch 1991 – 1995 zajmował się wymianą jeńców i zakładników wziętych do niewoli w czasie wojny pomiędzy Armenią i Azerbejdżanem. Uczestniczył w procesie tworzenia się tzw. obywatelskiego dialogu ormiańsko – azerbejdżańskiego, był zaangażowany w problemy ormiańskich uchodźców, którzy w wyniku konfliktów musieli opuścić Czeczenię, Gruzję i Azerbejdżan. Przewodniczył klubu „Kaukaz”, skupiającemu znawców problemów kaukaskich i działaczy społeczno-politycznych. Pracował również w redakcji gazety „Kanteh” („Pochodnia”). Był przewodniczącym organizacji „Arżanapatwutjun” („Godność”). W roku 1990 razem z Paruyrem Hayrikyanem nawiązał kontakt z „Solidarnością Walczącą”. W 2017 roku otrzymał Krzyż Solidarności Walczącej. Harutyunyan Vardan Ludwikowicz jest autorem dwóch książek poświęconych opozycji ormiańskiej i tematyce łagrowej: „Инакомыслие в советской Армении” („Bunt w sowieckiej Armenii”) wydanej w 2014 roku, oraz „История политзаключённого” („Historia więźnia politycznego”) wydanej w 2018 roku.