Hlebowicz Jerzy

Zdjęcie

Urodził się 3 stycznia 1937 w Staniewiczach, zm. 1 marca 2014 roku w Krakowie.

Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Morągu. W latach 1963–1965 pracował jako konserwator w Muzeum Mazurskim na zamku w Olsztynie. W latach 1965–1966, w muzeum na zamku w Lidzbarku Warmińskim Oddział Muzeum w Olsztynie. W latach 1966–1968 był konserwatorem i magazynierem w Pracowniach Konserwacji Zabytków w Krakowie. W latach 1968 – 1999, po zakupie dworku w Zagórzanach, wraz z żoną Anną Hlebowicz, zajął się konserwowaniem dzieł sztuki i rolnictwem. Jesienią 1980 roku razem z synem Piotrem, współorganizował Komitety Założycielskie Kół Rolników NSZZ Solidarność Wiejska w gminie Gdów oraz w gminach sąsiednich. W 1981 roku był członkiem Wojewódzkiej Komisji Interwencji przy Wojewódzkim Komitecie Założycielskim NSZZ RI „Solidarność” Kraków. Od listopada 1981 roku pełnił funkcję przewodniczącego gminnej struktury „Solidarności” RI w Gdowie. W roku 1982 rozpoczął działalność w podziemnych strukturach „Solidarności” RI i został członkiem OKOR. Pod koniec 1982 roku wstąpił w szeregi Porozumienia Prasowego „Solidarność Zwycięży” w Krakowie. Od jesieni 1982 roku ukrywał poszukiwanego listem gończym Józefa Mroczka. W 1983 roku współinicjował i uczestniczył w budowy tajnej drukarni-bunkra pod nazwą „Wilno” im. gen. L. Okulickiego „Niedźwiadka” na terenie swojej posesji w Zagórzanach. Drukarnia ta, archiwum i magazyn papieru, pracowały nieprzerwanie do połowy 1993 roku. Drukował czasopisma podziemne w tym m.in. „Solidarność Zwycięży”, „Kurierek B”, „«Solidarność» Rolników”, a także ulotki i plakatów. W latach 1983 – 1989 wraz z Janem Bryjakiem i Witoldem Batorem zorganizował regularne transporty prasy podziemnej (m.in. tytułów „Solidarność Zwycięży”, „Solidarność Rolników”, „Kurierek B”, „Solidarność Walcząca” oraz ulotek i plakatów Porozumienia Prasowego Solidarność Zwycięży), papieru, materiałów, sprzętu poligraficznego pomiędzy Zagórzanami a Krakowem. W latach 1983 –1989 razem z ks. Kazimierzem Puchałą z Gruszowa współorganizował pomoc żywnościową dla drukarzy Drukarni „Wilno” im. gen. L. Okulickiego i działaczy opozycji. Był też organizatorem jej transportu. W latach 1983 – 1984 był kilkakrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany w WUSW w Krakowie. Był także poddawany rewizjom. W latach 1985 – 1990 współpracował z krakowskim oddziałem „Solidarności Walczącej”. W marcu 1989 roku został delegatem na Krajowy Zjazd „S” RI w Warszawie, następnie wiceprzewodniczącym Rady Wojewódzkiej „S” RI w Krakowie. Był przeciwnikiem porozumień Okrągłego Stołu. W roku 2006 przeszedł na emeryturę. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Solidarności Walczącej (2012). Od 29 stycznia 1982 roku do 3 marca 1987 roku był rozpracowywany przez Wydz. IV KW MO/WUSW w Krakowie i VI RUSW w Myślenicach w ramach KE o kryptonimie „Obszarnik”.