Urodził się ur. 2 marca 1963 roku w Morągu.

Był uczniem Liceum Rolniczego w Gdowie, z którego w 1982 roku został wydalony z powodów politycznych z tzw. wilczym biletem. W latach 1981 – 1996 razem z rodzicami prowadził gospodarstwo rolne (10 ha), dorywczo pomagał także rodzicom w pracy związanej z konserwacją zabytków. W latach 1980 – 1981 należał i działał aktywnie w strukturach „Solidarności” Rolników Indywidualnych. Po wprowadzeniu stanu wojennego, po 13 grudnia 1981, przeszedł do działalności konspiracyjnej i był w nią zaangażowany do 1989 roku. Działał pod pseudonimami „Hrabia”, „Żmudzin”, „Paweł Podolski”. W roku 1985 przyłączył się do krakowskiego oddziału „Solidarności Walczącej”, od 1986 roku szefował tej strukturze. W latach 1982 – 1990 był również zaprzysiężonym członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Oporu Rolników. W latach 1982 – 1990 działał w Porozumieniu Prasowym „Solidarności Zwycięży”, w którym od 1986 roku był szefem. W latach 1983 – 1984 uczestniczył w budowie bunkra – drukarni „Wilno” im. gen. Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka” w Zagórzanach pod pracownią matki Anny Hlebowicz w Zagórzanach k/Gdowa. Drukarnia ta nigdy nie została zdekonspirowana. W latach 1982 – 1990 Piotr Hlebowicz prowadził niezależną działalność wydawniczą tj. współredagował pisma, pisał teksty, dokonywał technicznej obróbki, drukował czasopisma podziemne, plakaty i ulotki. Wśród czasopism, które drukował były m.in. „Solidarność Zwycięży” („Solidarność Walcząca – Zwycięży”, „Solidarność Walcząca” Oddział Kraków), „Kurierek B”, „Solidarność Rolników”, „Niepodległość” LDP N”. Prowadził także działalność polityczno – informacyjną i szkolenia poligraficzne dla działaczy z ówczesnego ZSRR. Był zaangażowany w przerzut sprzętu poligraficznego oraz zakazanej literatury do Związku Sowieckiego. Współpracował z tamtejszą opozycją oraz Polonią. W 1992 roku wraz z Maciejem Ruszczyńskim i Anatolem Diaczyńskim podjął po raz pierwszy kwestię repatriacji Polaków z Kazachstanu oraz z innych regionów byłego ZSRR, doprowadzając do debat w Parlamencie RP w tym temacie. Piotr Hlebowicz był współtwórcą i współprzewodniczącym – wraz z Jadwigą Chmielowską – Autonomicznego Wydziału Wschodniego „Solidarności Walczącej”, który powstał po 1990 roku i zajmował się współpracą z opozycją antykomunistyczną w byłym ZSRR. (Kontakty i współpraca zachowane zostały do dziś.) Współorganizował „Centrum Koordynacyjne Warszawa ’90” w zakresie współpracy z liderami ruchów narodowo – niepodległościowych w poszczególnych republikach ówczesnego Związku Sowieckiego (organizacja powstała 13 grudnia 1990 roku w Warszawie na konferencji założycielskiej). Od 1988 do dziś, prowadzi działalność polonijną i dziennikarską na rzecz Polaków w byłym ZSRR. W latach 1990 – 1991 należał do Niepodległościowego Sojuszu Małopolskiego. W 1990 roku został honorowym członkiem gruzińskiego stowarzyszenia im. Ilii Czawczawadze. W styczniu 1991 roku brał udział w wydarzeniach związanych z puczem Janajewa na Litwie, koordynował również transporty z pomocą dla parlamentu litewskiego. Został wpisany do księgi pamiątkowej Obrońców Litewskiego Parlamentu. Od lat dziewięćdziesiątych Piotr Hlebowicz jest zaangażowany w szeroko rozumianą działalność na rzecz pomocy Polakom na Wschodzie, a także pomocą na rzecz wspierania niepodległości republik byłego ZSRR. Takich jak Gruzja, Kazachstan, Czeczenia. Jest autorem książek i artykułów prasowych. Od 2008 roku jest członkiem – założycielem Stowarzyszenia Solidarność Walcząca. W 2007 roku Piotr Hlebowicz został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (leg. nr 81-2007-10); w 2016 roku Krzyżem Wolności i Solidarności (leg. nr 130-2016-2); Medalem orderu za zasługi dla Litwy (Wilno, 2009), Medalem „Pro Patria” (leg. nr 6932/17); Krzyżem „Semper Fidelis” Solidarności Polskich Kombatantów (2000); Krzyżem „Solidarności Walczącej” (2012); Medalem pamiątkowym błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki „Zło dobrem zwyciężaj”, przyznany przez kapitułę Pamięci ks. Jerzego Popiełuszki (2014); Medalem Za zasługi dla Małopolskiej „Solidarności” (2007); Medalem „Pro Memoria Prasy Podziemnej 1982 – 1989”; odznaką honorową emigracji Tatarów Krymskich w USA (2000); Medalem XXX lecia Ukraińskiego Związku Helsińskiego (Kijów, 2018); Medalem 100 Lecia Odzyskania Niepodległości (leg nr 1-2019-5 MS); Medalem „Wolności” (Rząd Emigracyjny Czeczeńskiej Republiki Iczkeria, Akhiad Idigov, Winterberg, 2019); odznaką “Zasłużony dla Kultury Polskiej”, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2019); Krzyż Służby Niepodległości (odznaczenie Formacji Niepodległościowej, leg. nr. 357 z 22. 02. 2021). W 2020 roku prezydent RP Andrzej Duda nadał mu Krzyż Komandorski OOP (oczekuje na wręczenie). Piotr Hlebowicz uzyskał też Status Działacza Opozycji Antykomunistycznej i osoby represjonowanej nadany przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (leg. nr 321 z dnia 29 Grudnia 2015).