Urodził się 31 października 1935 roku w Smolicach.

We wrześniu 1980 roku włączył się aktywnie w organizacje związku NSZZ „Solidarność” we Wrocławiu i na terenie Dolnego Śląska. W październiku 1980 roku, z ramienia Prezydium Międzyzakładowego Komitetu NSZZ „Solidarność” Dolnego Śląska uczestniczył w rozmowach z delegacja rządową z wiceministrem Januszem Obodowskim na czele i Międzyokręgową Komisją Kolejarzy NSZZ ”Solidarność” – (słynna Wrocławska Głodówka Kolejarzy).
Od stycznia 1981 roku był zatrudniony w Biurze Interwencyjnym Związku we Wrocławiu. 12 września 1981 roku został kierownikiem Wojewódzkiego Zarządu NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność” w Lesznie. Po Po wprowadzeniu stanu wojennego został aresztowany i internowany. W czasie internowania był przetrzymywany we Wrocławiu, w Lesznie, Ostrowie Wielkopolskim i Głogowie. Po wyjściu na wolność podjął działalność w podziemnych strukturach NSZZ „Solidarność”. Pod koniec 1982 roku został zaprzysiężonym członkiem „Solidarności Walczącej”.
Na polecenie Kornela Morawieckiego i Tadeusza Świerczewskiego 27 maja 1983 roku wyjechał do Norwegii jako przedstawiciel „Solidarności Walczącej” na kraje skandynawskie. W sierpniu 1983 roku ogłosił w prasie norweskiej otwarcie oficjalnego biura „Solidarności Walczącej” w Oslo. Było to pierwsze przedstawicielstwo „Solidarności Walczącej” na zachodzie Europy. Rozpoczął także współpracę z Radiem Wolna Europa. W listopadzie 1983 roku został członkiem Zarządu Głównego Solidatitet Norge – Polen (jedna z pierwszych i najważniejszych organizacji powołanych na zachodzie Europy po wprowadzeniu stanu wojennego w PRL, wspierając „Solidarność” i demokratyczną opozycje w Polsce). W latach 1983 – 1989 był tam odpowiedzialny za kontakty z organizacjami wspierającymi „Solidarność“ na Zachodzie. Organizował również pomoc finansową i transport maszyn drukarskich dla „Solidarności”. W 1987 roku wyjechał do Stanów Zjednaczonych jako przedstawiciel „Solidarności Walczącej”. Będąc tam uzyskał poparcie w Kongresie Polonii Amerykańskiej i u niektórych kongresmenów. W tym samym czasie współpracował z Amnesty International i Norweskim Komitetem Helsińskim na rzecz przestrzegania Praw Człowieka w Polsce. W roku 1983 działał aktywnie na rzecz przyznania Nagrody Pokojowej Nobla Lechowi Wałęsie oraz organizował demonstracje pro – Solidarnościowe w Oslo z okazji wręczenia tej nagrody. W 1983 roku założył Związek Polaków w Norwegii z siedzibą w Aakim. Jest jego prezesem do dnia dzisiejszego. W latach 1984 – 1986 zorganizował i prowadził Polską Szkołę Sobotnią w Askim. Była to pierwsza szkoła dla dzieci i młodzieży polskiej w Norwegii założona za zgodą władz norweskich. Od 1986 roku należał do Polskiego Ruchu Wolnościowego „Niepodległość i Demokracja” w Londynie oraz Międzynarodowej Ligi Antykomunistycznej w Stanach Zjednaczonych. W tym samym czasie inicjował i organizował liczne protesty polityczne przeciwko władzom PRL na terenie Norwegii, m.in. w celu uwolnienia więźniów politycznych oraz wprowadzenia swobód demokratycznych w Polsce. W latach 1988 – 1990, w lokalnej TV na terenie Østvold, prowadził program telewizyjny w języku polskim poświęcony informacjom dotyczącym spraw polskich.