Urodził się 22 maja 1931 roku w Warszawie.

W 1950 roku ukończył jedno z warszawskich Liceów Ogólnokształcących. W latach 1950 – 1952 pracował jako robotnik w Zakładach Aparatury Elektronicznej im. Georgi Dymitrowa w Międzylesiu k. Warszawy. Od 1954 roku był wychowawcą w Szkole Szkutniczej w Pucku, następnie w zakładzie poprawczym w Warszawie. W latach 1962 – 1970 był zatrudniony jako administrator w ADM Żoliborz. W latach 1970 – 1981 pracował w Hucie Warszawa i należał do Rady Robotniczej. Od 1954 był członkiem ZNP. Od 1952 roku należał do PZPR, pełnił funkcję I sekretarza POP w Szkole Szkutniczej w Pucku. W 1956 roku został usunięty z ww. partii. 28 sierpnia 1980 roku uczestniczył w strajku w Hucie Warszawa, pełniąc funkcję przewodniczącego KS. We wrześniu tego samego roku wszedł w skład Prezydium MKZ Mazowsze oraz został przewodniczącym KZ w HW. W czerwcu 1981 roku został delegatem na I WZD Regionu Mazowsze, wiceprzewodniczącym ZR, delegatem na I KZD oraz członkiem KK. We wrześniu tego samego roku został sygnatariuszem deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. Na przełomie listopada i grudnia 1981 roku, z ramienia ZR Mazowsze, wspierał strajk studentów-podchorążych w Wyższej Ochotniczej Szkole Pożarniczej w Warszawie. Był bliskim współpracownikiem ks. Jerzego Popiełuszki. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku, został internowany i osadzony w Ośrodkach Odosobnienia w Strzebielinku i Warszawie-Białołęce. 23 grudnia 1982 został aresztowany i przewieziony do Aresztu Śledczego Warszawa-Mokotów. W kwietniu i w maju 1983 roku był trzykrotnie pobity (szczególnie brutalnie 2 maja). W sierpniu 1984 zwolniono go na mocy amnestii. Od listopada 1984 roku należał do Komitetu Obywatelskiego Przeciw Przemocy. Współpracował z MRKS. 1 maja 1985 roku brał udział w antyreżimowej demonstracji. 15 maja 1986 roku został ponownie aresztowany i skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie na karę dwóch lata pozbawienia wolności. Zwolniono go we wrześniu tego samego roku na mocy amnestii. W kwietniu 1987 roku był współzałożycielem Grupy Roboczej KK domagającej się zwołania KK w składzie z 1981 roku. W 1989 roku był przeciwnikiem idei tzw. Okrągłego Stołu. W 2006 roku Sewryn Jaworski został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Od grudnia 1980 roku był rozpracowywany przez Wydział III-A KS MO w ramach SO o kryptonimie „Mazowsze”. Od 11 sierpnia 1981 roku przez Wydział III-A KS MO w ramach SOR o kryptonimie Seweryn. Od 5 marca 1982 roku przez Wydział V KS MO w ramach SOS o kryptonimie Edek. Od 6 sierpnia 1984 roku przez Wydział V/III-2 SUSW w ramach SOR o kryptonimie „Seweryn”.