Urodził się 1 stycznia 1955 r. w Samarkandzie (ówczesna Uzbecka SRS).

Kadyrov Sinaver (krymsko-tatarski: Qadır Sinaver) przyszedł na świat w rodzinie deportowanych Tatarów Krymskich. W grudniu 1966 roku, wraz z rodziną przeniósł się do Taszkientu, stolicy Uzbeckiej SRS. W latach 1980 – 1985 uczył się w Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Taszkiencie na wydziale języka krymskotatarskiego i literatury. W 1972 roku został przyjęty na wydział budowy samolotów taszkienckiej politechniki. Po niedługim czasie został relegowany ze studiów bez podania przyczyny. Wkrótce rozpoczął naukę w technikum o profilu geologii poszukiwawczej, jednak wiosną 1973 roku zrezygnował z nauki. Od maja 1974 roku do czerwca 1976 roku odbywał służbę wojskową w armii sowieckiej. Był zaangażowany w działalność edukacyjną młodzieży tatarskiej, której celem było włączenie jej do narodowego ruchu Tatarów Krymskich i doprowadzenie do powrotu deportowanej ludności tatarskiej na Krym, wraz z przywróceniem im wszelkich praw obywatelskich. W latach 1983 – 1985 Sinaver Kadyrov został jednym z inicjatorów utworzenia biuletynu analitycznego o tematyce społeczno – politycznej „Qasevet” przy grupie inicjatywnej im. Musy Mamuta. Do 1990 roku pismo to wychodziło w konspiracji na zasadzie samizdatu. 12 grudnia 1985 roku Sinaver Kadyrov został aresztowany. W marcu 1986 roku skazano go na karę trzech lat łagru. Wyrok odbywał w kolonii karnej zaostrzonego reżimu w Leńsku w Jakuckiej SRS. Zwolniono go 8 grudnia 1988 roku. W latach 1989 – 1993 był członkiem Rady Centralnej Organizacji Narodowego Ruchu Tatarów Krymskich. Po roku 1990 pełnił funkcję kierownika Sztabu ds. Powrotu narodu Tatarów Krymskich na Krym. Po 1990 roku związał się z „Solidarnościa Walczącą”. W 2017 roku został odznaczony Krzyżem Solidarności Walczącej. W 2015 r. uczestniczył jako obserwator wyborów prezydenckich i parlamentarnych w Polsce.