Urodził się 10 listopada 1947 roku w Tallinie, a zm. 30 kwietnia 2014 roku tamże.

Uczestniczył w ruchu narodowo-wyzwoleńczym: w latach 1989 – 1992 był członkiem talińskiego miejskiego Komitetu obywateli Republiki Estońskiej, w latach 1989 – 1990 należał do głównego Komitetu Obywateli Republiki Estońskiej, w latach 1990 – 1992 pełnił funkcję deputowanego Kongresu Estońskiego i Komitetu Estońskiego. Od 1988 do 1992 był korespondentem rosyjskiej redakcji „Radio Swoboda”, w latach 1989 – 2003 należał do jego redakcji estońskiej. Przedstawiciel fundacji „Głasnost” w krajach Bałtyckich w Moskwie. W 1990 roku rozpoczął aktywną współpracę z „Solidarnością Walczącą”. Jesienią 1990 roku dołączył do utworzonej w Warszawie organizacji „Centrum Koordynacyjne Warszawa ’90”, która skupiała większość organizacji niepodległościowych z ZSRR, oraz z Polski, Czechosłowacji, Bułgarii, Laosu. Organizacja ta działała ponad 2 lata, a celem jej działalności była współpraca informacyjna i polityczna, wspólne konferencje w Polsce i w republikach ówczesnego ZSRR, szkolenie poligraficzne, przerzut sprzętu poligraficznego, literatury i środków łączności z Polski na Wschód. W 2009 roku Valeri Kalabugin otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. W tym samym roku został odznaczony Orderem Zasługi RP. W 2012 roku otrzymał Krzyż Solidarności Walczącej.