Urodził się w 1964 roku w Mogilnie.

W 1983 roku, w czasie studiów na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu rozpoczął działalność podziemną. Uczestniczył w antyreżimowych demonstracjach ulicznych w Poznaniu i Warszawie. Współorganizował wiece i strajki studenckie na poznańskim UAM. Na terenie poznańskim akademików organizował akcje zbierania podpisów pod protestem w sprawie treści PRL-owskiej przysięgi wojskowej. W 1987 roku nawiązał bliską współpracę z gorzowskim „Ruchem Młodzieży Niezależnej”. Kolportował wydawnictwa gorzowskiego RMN takie jak: „Szaniec” oraz prasę poznańską i warszawską – „Obserwator Wielkopolski”, „Solidarność Walcząca”, „PWA”, „Tygodnik Mazowsze”. Rozprowadzał je głównie w środowisku studenckim na Wydziale Historii UAM w Poznaniu. Wiosną 1988 roku uczestniczył w antyreżimowych manifestacjach ulicznych i happeningach Pomarańczowej Alternatywy. Angażował się także w akcje ulotkowo-kolportażowe, w malowanie antykomunistycznych haseł na murach. W maju 1988 roku został członkiem komitetu założycielskiego reaktywowanego Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Pełnił w nim funkcję przewodniczącego na Wydziale Historycznym UAM oraz członka Prezydium Komisji Uczelnianej NZS. W latach 1988 – 1989 reprezentował NZS UAM na spotkaniach krajowych tej organizacji. Krzysztof Jan Kamiński był również przeciwnikiem budowy elektrowni atomowej w Klempiczu w związku z czym prowadził akcje o charakterze ekologicznym, rozwieszając transparenty i plakaty oraz rozrzucając kilka tysięcy ulotek informujących o zagrożeniach wynikających z budowy tej elektrowni. W latach 1986 – 1990 Krzysztof Jan Kamiński pozostawał w ciągłym zainteresowaniu Służby Bezpieczeństwa, czego dowodem były jego zatrzymania, przesłuchania, rozmowy ostrzegawcze z nim i rewizje. W 2019 roku na podstawie postanowienia Prezydenta RP – nr 562/2019 – nadano mu Krzyż Wolności i Solidarności.