Urodził się 8 kwietnia 1948 roku w Krakowie.

We wrześniu 1980 roku został członkiem NSZZ „Solidarność. W ramach tej przynależności był członkiem Komitetu Założycielskiego i Komisji Zakładowej Zakładów Górniczych „Cuprum” KGHM w Lubinie. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 15 grudnia 1981 roku zorganizował w Zakładach Górniczych „Cuprum” wiec, w trakcie którego ogłoszono przyłączenie się do strajków. W następstwie tego wydarzenia, 19 grudnia tego samego roku, Henryk Karaś został zwolniony z pracy. W latach 1982 – 1984 angażował się w pomoc rodzinom osób represjonowanym. Aktywnie zajmował się kolportażem podziemnej prasy w tym m.in. takich tytułów jak: „Zagłębie miedziowe”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”. W 1984 roku założył Stowarzyszenie Salezjańskich Pomocników Kościoła, zrzeszające m. in. członków podziemnej „Solidarności”, gdzie prowadził działalność charytatywną oraz organizował spotkania z przedstawicielami świata kultury i polityki. Za udział w przygotowaniach do obchodów rocznicy powstania NSZZ „Solidarność”, 31 sierpnia 1984 roku, został aresztowany. 1 września uciekł z Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych, za co wyrokiem Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 28 stycznia 1985 roku, został skazany na karę 8 lat pozbawienia wolności w zawieszeniu na 1,5 roku. W 2019 roku na podstawie postanowienia Prezydenta RP – nr 218/2019 – nadano mu Krzyż Wolności i Solidarności.