Urodził się 5 stycznia 1952 roku w Warszawie.

Pełnił funkcję rzecznika prasowego zakładowych struktur NSZZ „Solidarność” w Zakładach Wytwórczych Urządzeń Telefonicznych w Warszawie. Po wprowadzeniu stanu wojennego, współorganizował strajk okupacyjny ogłoszony 14 grudnia 1981 roku przez Komisję Zakładową NSZZ „Solidarność” na terenie ZWUT. Brał czynny udział w ww. strajku domagając się dostępu do zakładowego radiowęzła celem przekazywania komunikatów i postulatów strajkującym. Przewodniczył grupie podziemnej „Solidarności” na terenie Zakładów Wytwórczych Urządzeń Telefonicznych, pełnił funkcję szefa „grup bojowych” „Solidarności”. Był zaangażowany w kolportaż prasy podziemnej. Sławomir Karpiński rozprowadzał również kopiowane przez siebie kasety radia podziemnego i Radia Wolna Europa. W trakcie stanu wojennego współorganizował na terenie zakładu pracy akcje protestacyjne i pomoc dla internowanych. Uczestniczył w manifestacjach antyreżimowych oraz w warszawskim kontr pochodzie mającym miejsce 1 maja 1982 roku W związku z działalnością podziemną, w marcu 1983 roku, został zmuszony do odejścia z pracy w ZWUT.
Za swoją działalność, decyzją Prezydenta RP nr 294/2016 został uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności oraz w tym samym roku Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.