Urodził się 1 marca 1943 roku we Wszachowie, a zmarł 8 października 1994 roku w USA.

W 1973 roku ukończył kurs mechanika samochodowego przy KGHM w Lubinie, zdobył tytuł mistrza w zawodzie ślusarz samochodowy silników. W latach 1968 – 1972 pracował jako pomocnik mechanika samochodowego w Hucie Szkła Kryształowego Julia w Szklarskiej Porębie. W latach 1972 – 1981 był zatrudniony jako ślusarz w Zakładach Górniczych Lubin KGHM w Lubinie. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w dniach 14 – 15 grudnia 1981 roku, brał udział w strajku w ZG Lubin, w konsekwencji czego został zwolniony z pracy. Od 13 grudnia 1981 do września 1982 roku wchodził w skład TKZ w ZG Lubin. W 1982 roku pracował jako mechanik w PGR w Szklarach Górnych. Był członkiem tzw. grupy bombiarzy: 12 lutego 1982 roku we współpracy z Ryszardem Szwedem, skonstruował ładunek wybuchowy i podłożył go pod stacją CPN w centrum Lubina. 13 marca tego samego roku został zatrzymany (z Ryszardem Szwedem i Mirosławem Kozerą), a 15 marca aresztowany za posiadanie wydawnictw podziemnych. Był przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Legnicy i we Wrocławiu. 15 kwietnia 1982 roku Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu skazał Jana Kołodzieja na karę 1,5 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata i uchylił areszt. Od czerwca 1982 roku do lutego 1983 roku był zatrudniony jako ślusarz-mechanik w Przedsiębiorstwie Budowy Kopalń w Lubinie. 31 sierpnia 1982 roku oraz 1 września 1982 roku uczestniczył w antyreżimowych manifestacjach w Lubinie. 7 września tego samego roku został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Nysie. 16 grudnia 1982 roku zwolniono go. 31 stycznia 1983 roku Jana Kołodzieja ponownie zatrzymano i 2 lutego 1983 roku aresztowano. 21 listopada 1983 roku Sąd Śląski Okręgu Wojskowego we Wrocławiu skazał go na karę 4 lat pozbawienia wolności. Jan Kołodziej odbywał karę m.in. w ZK w Łęczycy i Strzelinie. 28 lipca 1984 został zwolniony na mocy amnestii. W latach 1984 – 1988 ponownie pracował jako ślusarz-mechanik w Przedsiębiorstwie Budowy Kopalń w Lubinie. Kolportował wydawnictwa podziemne w tym m.in.: „Zagłębie Miedziowe”, „Wolny Głos”, „Tygodnik Mazowsze”, „PWA”. Rozprowadzał też ulotki. W latach 1984 – 1989 należał do „Solidarności Walczącej” w Lubinie oraz wchodził w skład Międzyzakładowej Komisji Wykonawczej „S” Zagłębia Miedziowego. W latach 1988 – 1989 był zatrudniony jako mechanik samochodowy w Przedsiębiorstwie Transportu Sprzętu Budowlanego Transbud-Zielona Góra. W 1989 roku wyemigrował do Stanów Zjednaczonych. W 2007 roku, pośmiertnie, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 25 marca do 22 września 1982 roku, był rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Legnicy w ramach SOR o kryptonimie „Nić”. Po 1984 roku, w ramach KE o kryptonimie „Koło”. Do 20 lipca 1989 roku przez Wydz. V WUSW w Legnicy w ramach SOR o kryptonimie „Komisja”.