Urodził się 19 grudnia 1924 roku w Druii, a zmarł 3 listopada 2009 roku w Sopocie.

Naukowiec, doktor inżynier elektroniki, rektor Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni. W latach 1942 – 1945 był członkiem Szarych Szeregów: hufiec Białystok, dzielnica Bojary, ps. Mewa, stopień kapral podchorąży, akcje wywiadowczo-dywersyjne. W 1943 roku zdał małą maturę (tajny egzamin). W sierpniu 1944 roku został ranny podczas nalotu niemieckiego w trakcie walk przyfrontowych. Do marca 1945 roku był hospitalizowany w szpitalu PCK w Białymstoku. W sierpniu 1945 roku zdał egzamin maturalny w Liceum im. Zygmunta Augusta w Białymstoku. Także w 1945 roku przeprowadził się do Gdańska. W 1952 roku ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej. W latach 1966 – 1968 był zatrudniony w PKA Meramont, w Dziale Studiów Oddział Gdańsk. W 1968 roku odrzucił propozycję objęcia stanowiska dyrektora pod warunkiem wstąpienia do PZPR i zrezygnował z pracy. W latach 1961 – 1971 wykładał teorię sterowania na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej. W 1971 roku obronił rozprawę doktorską pt. „Model stochastyczny falowania morza”. W 1969 – 1972 był przewodniczącym Komisji Rozwoju Techniki Oddziału Wojewódzkiego NOT w Gdańsku. W 1975 roku objął posadę jako docent kontraktowy w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność” i został przewodniczącym Uczelnianego Komitetu Założycielskiego. W latach 1980 – 1981 pełnił funkcję przewodniczącego KZ „S” WSM, w maju 1981 wybrany rektorem WSM. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku, był obecny na uczelni podczas strajku okupacyjnego. 15 grudnia tego samego roku, za niewypełnienie poleceń wynikających z wprowadzenia stanu wojennego, został usunięty ze stanowiska rektora. W czerwcu 1982 roku dodatkowo represyjnie został zwolniony z WSM z zakazem pracy z młodzieżą i tzw. wilczym biletem. W 1983 roku przeszedł na wcześniejszą emeryturę. W latach 1982 – 1990 działał w tajnych struktur „Solidarności” środowisk akademickich Wybrzeża oraz w „Solidarności Walczącej”. Był redaktorem niezależnego pisma akademickiego „Wolna Myśl”, a także pierwszym redaktorem „Biuletynu Solidarność Walcząca”. Przygotowywał matryce numeru do druku wspólnie z Andrzejem Kołodziejem. W 1989 roku należał do komitetu organizacyjnego przy Lechu Wałęsie, a w 1991 roku pełnił funkcję doradcy premiera Jana Olszewskiego. Mikołaj Kostecki został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego, Złotym Krzyżem Zasługi oraz pośmiertnie Krzyżem Solidarności Walczącej. Od sierpnia 1976 roku do września 1977 roku był rozpracowywany przez Wydział III KW Milicji Obywatelskiej w Gdańsku w sprawie o kryptonimie „Docent”.