Urodził się 18 grudnia 1921 r w Wilnie, zm. 25 kwietnia 2008 roku w Warszawie.

Ekonomista, socjolog, polityk, nauczyciel akademicki. Był żołnierzem Związku Wolnych Polaków, Służby Zwycięstwu Polski, Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Wojnę zakończył w stopniu porucznika. W 1945 roku przeniósł się do Łodzi. Ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim. Uzyskał stopień doktora ekonomii i socjologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był wieloletnim wykładowcą i pracownikiem naukowym KUL. Należał do Komitetu Badań Rejonów Uprzemysłowionych przy prezydium PAN. Od 1949 roku był współpracownikiem Księdza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Polski, a od 1972 roku, jego osobistym doradcą ds. społecznych i gospodarczych. W sierpniu 1980 roku został delegowany przez Księdza Prymasa Kardynała Wyszyńskiego do strajkujących robotników w Stoczni Gdańskiej. Następnie był jego osobistym delegatem do przewodniczącego NSZZ „Solidarności” Lecha Wałęsy i Komisji Krajowej. W czerwcu 1981 roku podczas zjazdu mazowieckiej „Solidarności” został wybrany do Zarządu Regionu Mazowsze oraz na delegata I Zjazd Krajowy „Solidarność”.
W latach 1981 – 1984 Romuald Kukołowicz był doradcą Księdza Prymasa Józefa Kardynała Glempa. W okresie stanu wojennego współpracował z solidarnościowym podziemiem w tym m.in. ze strukturami „Solidarności Walczącej”. Był przeciwnikiem porozumień Okrągłego Stołu i tzw. polityki grubej kreski. Pełnił funkcję wiceministra pracy i polityki społecznej w rządzie Jana Olszewskiego, a następnie szefował doradcom ministra Jerzego Kropiwnickiego w Centralnym Urzędzie Planowania. W 1997 roku Romuald Kukołowicz był jednym z członków ścisłego zespołu organizacyjnego AWS. Po kilku tygodniach, protestując przeciw ustępstwom czynionym przez AWS na rzecz UW, wycofał się z udziału w negocjacjach.
W 1999 roku Romuald Kukołowicz został odznaczony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”. W 2007 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.