Urodził się 19 października 1951 roku w Maszkienicach (powiat brzeski).

Ukończył Technikum Górniczego w Krakowie, studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”, był członkiem Komitetu Założycielskiego, a następnie do marca 1981 roku jego przewodniczącym, w Zakładzie Przetwórstwa Hutniczego (filia HIL) w Bochni. W marcu 1981 roku wszedł w skład KZ „S” w ZPH oraz KRH HiL. 17 września tego samego roku, współorganizował manifestację w Bochni w rocznicę napaści ZSRR na Polskę. Należał do redakcji pisma „Kurierek B”. Był przesłuchiwany wraz z innymi członkami redakcji w związku z wydaniem pierwszego numeru poświęconego kłamstwu katyńskiemu.
Po wprowadzeniu stanu wojennego, w diach 13 – 15 grudnia 1981 roku, brał udział w strajku jako członek Komitetu Strajkowego w ZPH w Bochni Filia HIL. 22 grudnia został w związku z tym zatrzymany, a następnie internowany w KM MO w Bochni, KW MO w Tarnowie, później w Załężu, Uhercach, ponownie w Załężu i w Kielcach-Piaskach. Uczestniczył w głodówce w Załężu. Z internowania został zwolniony 15 października 1982 roku. Współpracował z Porozumieniem Prasowym „Solidarność Zwycięży” oraz z krakowskim oddziałem „Solidarności Walczącej”. W mieszkaniu Stanisława Kurnika dokonywano rewizji m.in. w lutym 1984 roku tj. po zatrzymaniu członków Tajnej Tarnowskiej Komisji Koordynacyjnej. Stanisław Kurnik uczestniczył w mszach św. za Ojczyznę w kościele w Mistrzejowicach i Pielgrzymkach Ludzi Pracy na Jasną Górę. Był sygnatariuszem wniosku KZ „S” ZPH o rejestrację związku w Sądzie Wojewódzkim w Tarnowie. Został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności oraz Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości.