Urodziła się 31 maja 1936 roku w Gdyni, a zmarła 18 czerwca 2006 roku tamże.

Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim.
Jesienią 1980 roku została pracownikiem Sekcji Historycznej MKZ „Solidarność” w Gdańsku, następnie w ZR zajmowała się tematyką Grudnia ’70 w Gdyni. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracowała przy redagowaniu ulotek o protestach i represjach na Wybrzeżu. 20 grudnia 1981 roku została aresztowana wraz grupą działaczy „Solidarności” i Niezależnego Zrzeszenia Studentów – m.in. z Ewą Kubasiewicz i Cezarym Godziukiem – i umieszczona w Areszcie Śledczym w Gdańsku. Została skazana przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni na karę 5 lat pozbawienia wolności i 3 lat pozbawienia praw publicznych. Osadzono ją w Zakładzie Karnym w Bydgoszczy – Fordonie, następnie przeniesiono do ZK w Grudziądzu, a potem w Krzywańcu. Wiesławę Irenę Kwiatkowską zwolniono wiosną 1983 roku, w wyniku rewizji wyroku w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego. W lipcu 1983 roku została objęta amnestią. Po wyjściu na wolność kontynuowała działalność podziemną. W ramach tego, m.in. we współpracy z ks. Hilarym Jastakiem, pracowała przy dokumentowaniu wydarzeń grudniowych. W 1986 roku wydała w wydawnictwie podziemnym publikację pt. „Grudzień 1970 w Gdyni”. Współpracowała z „Solidarnością Walczącą Oddział Trójmiasto”. Od 1990 dziennikarka „Tygodnika Gdańskiego”, następnie „Dziennika Bałtyckiego” Oddział w Gdyni. Po 1990 roku związała się zawodowo z mediami, opublikowała również kilka książek. W 1993 roku została wyróżniona nagrodą Złotego Pióra, w 2002 roku Medalem im. Eugeniusza Kwiatkowskiego Za wybitne zasługi dla Gdyni, w 2006 roku została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2017 roku, również pośmiertnie, Krzyżem Wolności i Solidarności.
Od 14 marca 1986 roku do 29 stycznia 1990 roku była rozpracowywana przez Inspektorat 2 WUSW w Gdańsku w ramach SOR o kryptonimie „Ośmiornica”.