Piotr Ławrynowicz s. Jana ur. 29 VI 1924 r. Święciany woj. wileńskie zm. 5 IX 1997 r. Sanok.

Prawnik. Mąż Zaufania z ramienia Solidarności. Wspierał działaczy Solidarności i Solidarności Walczącej w ich działaniach. Był członkiem Towarzystwa Pamięci Józefa Piłsudskiego od 20 II 1989 r. – Legitymacja członkowska Nr 166 wydana przez Zarząd TPJP w Różanie podpisana przez prezesa Mariana Edmunda Ząbka.

Był oficerem LWP w randze podpułkownika, ale nigdy nie należał do żadnej komunistycznej partii. Poeta sanocki Janusz Szuber tak wspomina Piotra Ławrynowicza w książce “Mojość” na str. 101: /Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku; Sanok 2005/ “Pan kapitan Piotr Ławrynowicz z WKR-u (w mundurze) namawiał, z chwalebnym wyprzedzeniem, do wstępowania na uczelnie wojskowe. Głosem cichym i bez przekonania. Człek kresowy, patriota szczery i katolik chodził, nie kryjąc się z tym, na msze do oo. franciszkanów i … nie awansował” .

Uznany został za kombatanta za służbę wojskową w okresie 01.1946 – 03.1947 przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych – Zaświadczenie Nr 539075/k-0300063 z dn. 19. 06. 1996 r.

Teść Jana Nebesio.

Róża Nebesio