Łazarów Fryderyka (Friederike) ur. 10 czerwca 1941 w Kaaden (Czechy)

Fryderyka Łazarów, pseudonim „Basiówka”, obywatelka b. NRD (dziś RFN). Po wyjściu za mąż za Macieja Łazarów, przeniosła się w 1970 do Krakowa. Ukończyła „Studium an der Hochschule für Grafik Und Buchkunst” (rodzaj Akademii Sztuk Pięknych) w Lipsku (była NRD) otrzymując tytuł dyplomowanego grafika. W Polsce zajmowała się domem i szóstką dzieci, a w wolnym czasie malarstwem i grafiką (kilka autorskich wystaw, ilustracje do książek). Członek Związku Polskich Artystów Plastyków. Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Krakowski dom Fryderyki i Macieja Łazarowów spełniał funkcje „ukrywalni” poszukiwanych przez SB działaczy opozycyjnych (m.in. Piotra Bielawskiego, Jana Senia, Stefana Morawieckiego), drukarni, punktu kolportażowego, skrzynki kontaktowej. Fryderyka była autorką wielu podziemnych grafik i plakatów (przeważnie linoryty), w tym pierwszego plakatu „Solidarności Walczącej” (wrzesień 1982). Swoje prace w czasach podziemia sygnowała pseudonimem T-x. Część plakatów odbijana była na miejscu, potem matryca linorytowa przechodziła do następnych punktów drukarskich. Czynna uczestniczka „Mszy za Ojczyznę” w Mistrzejowicach. Od 1982 roku w strukturze Porozumienia Prasowego „Solidarność Zwycięży”, ścisły współpracownik Krakowskiego Oddziału „Solidarności Walczącej”. Związana z biuletynami podziemnymi „Solidarność Zwycięży” (następnie „Solidarność Walcząca Zwycięży” i „Solidarność Walcząca”), Kurierek „B”, „Zomorządność”. W życiu konspiracyjnym uczestniczyły także małoletnie dzieci Łazarowów: Joanna, Stefan, Renata, Urszula, co
wywoływało ogólny podziw wtajemniczonego środowiska podziemnego. Pomagały one w druku prasy podziemnej i plakatów wykonanych przez Fryderykę.

Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej, Krzyż Wolności i Solidarności, Krzyż „Solidarności Walczącej”.