Urodziła się 26 listopada 1947 w Białej Podlaskiej.

W 1971 roku ukończyła studia historyczne na Uniwersytecie Marii Curie – Skłodowskiej w Lublinie, a w 1975 roku studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1986 roku uzyskała stopień doktora. Pracowała jako adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. W 1986 została usunięta z uczelni. W latach 1986 – 1989 była zatrudniona na umowę zlecenie w Instytucie Filozofii UJ, w Studium Nauk Społecznych Akademii Medycznej oraz w Studium Nauk Społecznych AWF. W latach 1987 – 2008 pracowała jako kurator zawodowy w Sądzie Rodzinnym w Krakowie. Została przywrócona do pracy w 1993 roku, na wniosek uczelnianej „Solidarności” na WSP w Krakowie. Obecnie na emeryturze. W 1980 roku wstąpiła do NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego działała w strukturach podziemnej „Solidarności” i współpracowała z Ogólnopolskim Komitetem Oporu Rolników (Józef Teliga, Józef Baran), z Porozumieniem Prasowym „Solidarność Zwycięży”, krakowskim oddziałem „Solidarności Walczącej” (Marian Stachniuk, Piotr Hlebowicz) oraz z redakcjami biuletynów „Solidarność Rolników” i „Solidarny Podlasiak”. Była także zaangażowana w kolportaż wydawnictw podziemnych. Udzielała pomocy ukrywającym się, udostępniała mieszkanie na tzw. skrzynkę kontaktową. Zatrzymana w przez MSW PRL podczas wizyty Jana Pawła II w Częstochowie. Stefania Lubańska została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Wolności i Solidarności.