Urodził się 4 stycznia 1938 w Rawie Ruskiej (obecnie Ukraina), a zm. 31 lipca 2017 roku w Jarosławiu.

W 1956 roku ukończył Technikum Chemiczne w Jarosławiu. W 1965 roku został absolwentem Technikum Ceramiki Budowlanej w Krotoszynie. W latach 1957 – 1981 był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Terenowym Ceramiki Budowlanej w Jarosławiu. W latach 1976 – 1978 pracował jako nauczyciel zawodu w Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu. W latach 1979 – 1981 był instruktorem jazdy w jarosławskim Ośrodku Szkolenia Zawodowego Kierowców Ligi Obrony Kraju. W latach 1983 – 1992 na rencie. W 1985 roku był zatrudniony w Usługowej Spółdzielni Pracy w Jarosławiu. Od 1971 roku do października 1980 roku należał do PZPR.
Od sierpnia do września 1980 roku współorganizował druk okolicznościowych plakatów i ulotek. Brał także udział w strajku w RzPCB. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Był także organizatorem struktur „Solidarności” w RzPCB w Jarosławiu, Tarnobrzegu, Nisku, Mielcu, Rzeszowie i w Zjednoczeniu Przemysłu Ceramiki Budowlanej w Warszawie. Współzakładał MKZ w Jarosławiu, należał do jego Zarządu, a od grudnia 1980 roku pełnił funkcję przewodniczącego KZ w RzPCB. W sierpniu 1981 roku został delegatem na I WZD Regionu Rzeszów. Był członkiem ZR. Od 3 stycznia do 20 lutego 1981 roku, był delegatem MKR podczas strajku ustrzycko-rzeszowskiego (ochrona strajku). 12 grudnia 1981 roku został zatrzymany za kolportaż prasy niezależnej w tym m.in. pisma „Wryj”. 13 grudnia 1981 roku został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Uhercach. Od 24 kwietnia 1982 roku przebywał w Ośrodku Odosobnienia w Nowym Łupkowie, a od 3 sierpnia 1982 roku w Załężu koło Rzeszowa, od 28 sierpnia 1982 roku ponownie w Nowym Łupkowie. Został zwolniony 11 października 1982 roku. W latach 1983 – 1989 uczestniczył w kolportażu wydawnictw podziemnych i emigracyjnych (m.in. Zbrodnia Katyńska w świetle dokumentów z przedmową W. Andersa, Londyn 1982). 27 października 1983 roku, został skazany przez Sąd Rejonowy w Przeworsku na karę dwóch i pół roku pozbawienia wolności za gromadzenie i przechowywanie literatury podziemnej. W 1983 roku zwolniono go na mocy amnestii. 4 listopada 1983 roku Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Rejonowego w Przeworsku. W latach 1983 – 1989 Waldemar Mikołowicz należał do „Solidarności Walczącej”. Kilkakrotnie był zatrzymywany i przesłuchiwany. Był inicjatorem i organizatorem nielegalnego budownictwa sakralnego (kościoły w Jarosławiu: pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski, Chrystusa Króla, Miłosierdzia Bożego, świątynie w Łazach Kostkowskich, Wólce Pełkińskiej i Pawłosiowie) oraz organizatorem Mszy za Ojczyznę. W 1989 roku wszedł w skład KO w Jarosławiu. W roku 1992 roku przeszedł na emeryturę. W 1999 roku został wyróżniony Krzyżem Semper Fidelis, w 2002 roku honorową nagrodą Burmistrza Miasta Jarosławia w dziedzinie aktywności społecznej, a w 2009 roku odznaką Zasłużony dla NSZZ „Solidarność” oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2011 roku otrzymał Krzyż Solidarności Walczącej.
Od 25 sierpnia 1982 roku do 17 grudnia 1987 roku był rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Przemyślu/p. III RUSW w Jarosławiu w ramach SOR o kryptonimie „Konspirator”.