Urodził się 7 stycznia 1946 roku w Sztokholmie, zm. 20 kwietnia 2014 roku w Amsterdamie.

Pracował jako dziennikarz i tłumacz. Był działaczem politycznym i kulturalnym. Rodzice Jana Minkiewicza pochodzili z Kresów. Dziadek był lekarzem akademickim na Uniwersytecie Wileńskim. W Wilnie urodził się jego ojciec, Józef Minkiewicz. Matka, Józefa Targońska, pochodziła z Podola, z Winnicy na Ukrainie. Józef Minkiewicz ukończył politechnikę warszawską, potem zaciągnął się jako inżynier do marynarki wojennej. Polska marynarka wysłała go do Holandii, gdzie Polska zamówiła dwie łodzie podwodne: „Orła” i „Sępa”. Ojciec nadzorował budowę łodzi podwodnych, którą ukończono tuż przed wybuchem wojny, w sierpniu 1939 roku. Józef Minkiewicz został zmobilizowany w Gdyni i służył na jednej z łodzi do momentu internowania załogi wraz z łodzią w Szwecji. Matka Józefa dołączyła po czasie do męża w Szwecji, przebywając u rodziny ojca na Litwie, już zajętej przez Sowietów, udała się do likwidowanego konsulatu szwedzkiego w Wilnie. Szwedzi udzielili jej pomocy, w zaplombowanym pociągu ze szwedzkimi dyplomatami, przejechała przez całą Polskę, Niemcy, Danię do Szwecji. Jan Minkiewicz studiował politykologię w latach 1964-1970 na uniwersytecie w Amsterdamie. Wtedy zaczął bliżej interesować się komunizmem jako ideologią. Próbował zrozumieć, na czym ten system polega. Wtedy w latach 60. zaczął jeździć do Polski, spotykał różnych dysydentów polskich, pisarzy, socjologów. W latach 70., po tym jak powstał KOR (Komitet Obrony Robotników), poznał ludzi z jego kręgu.
Pod koniec lat 70. z kilkoma Polakami w Amsterdamie założył organizację MERPOL (skrót od MEnsenRechten voor POLen czyli prawa człowieka dla Polaków). „Chcieliśmy zrobić lobbing wśród polityków holenderskich, aby zwrócić uwagę na sytuację w Polsce: kryzys gospodarczy, prześladowanie ludzi… Mieliśmy małą grupkę, z którą próbowaliśmy organizować wiece, dyskusje z Holendrami, żeby uświadomić, że jest coś takiego jak Polska. Że dzieje się tam coś, czemu warto się przyjrzeć i wspierać, w miarę możliwości”- tak to tłumaczył w wywiadzie. W 1982 roku założył Biuro „Solidarności” w Holandii. Wkrótce później założył również ekspozyturę „Solidarności Walczącej” w Amsterdamie. W 2001 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP.