Mizikowski Edward

Zdjęcie

Urodził się 5 września 1952 roku w Nowej Soli, zm. 20 sierpnia 2017 roku w Brożówce k. Giżycka.

W 1971 roku ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Nysie. W latach 1980 – 1982 był zatrudniony w Hucie Warszawa. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 14 grudnia 1981 roku, wziął udział w strajku. Był współzałożycielem Robotniczego Komitetu Samoobrony Społecznej i podziemnego pisma „Głos Wolnego Hutnika”. 24 kwietnia 1982 roku po połączeniu z innymi grupami podziemia współorganizował Międzyzakładowy Robotniczy Komitet „Solidarności” i kierował jednym z pionów tej struktury. Kolportował książki z tzw. drugiego obiegu i prasę podziemną. Nadawał przez głośniki apele i odezwy MRK „S”, przeprowadzał akcje ulotkowe. Współpracował z Radiem „Solidarność”, a w ramach tej współpracy nadał kilkadziesiąt audycji. Był organizatorem wielu manifestacji antykomunistycznych w Warszawie. Współpracował z Biurem Interwencji i Mediacji NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. 29 listopada 1982 roku został tymczasowo aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym na Mokotowie przy ul. Rakowieckiej 37. Odmówił składania zeznań. Został zwolniony na mocy amnestii 26 lipca 1983 roku. Po uwolnieniu wrócił do działalności konspiracyjnej. Zaczął współpracować z „Solidarnością Walczącą”. W sierpniu 1988 roku został ponownie aresztowany za próbę zorganizowania strajku na Wydziale Walcowni Zimnej w Hucie Warszawa i skazany na karę 30 dni aresztu. Był wielokrotnie zatrzymywany i karany przez kolegia ds. wykroczeń. Wziął udział w spektakularnej akcji wywieszenia na budynku KC PZPR w Warszawie transparentu z hasłem „UWOLNIĆ WIĘŹNIÓW POLITYCZNYCH”. Edward Mizikowski był przeciwnikiem idei Okrągłego Stołu. Nawoływał do bojkotu czerwcowych wyborów w 1989 roku. W 2011 roku Edward Mizikowski został odznaczony Medalem Pro Patria, w 2016 roku Krzyżem Wolności i Solidarnosci, w 2017 roku, pośmiertnie, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał również Krzyż Solidarności Walczącej.