Urodziła się w 1965 roku we Wrocławiu.

Do czasu wprowadzenia stanu wojennego, w trakcie nauki w Liceum Muzycznym we Wrocławiu, kolportowała wśród uczniów i nauczycieli „Biuletyn Dolnośląski” i ulotki. Wraz ze swoją koleżanką, Edytą Kosiel, organizowała obchody rocznic 11 Listopada i 3 Maja w formie gazetek ściennych i akcji na przerwach. Jesienią 1980 roku była reprezentantem szkoły do struktur Międzyszkolnego Uczniowskiego Komitetu Odnowy Społecznej (UKOS) w III LO. Wcześniej, kiedy przebywała w chacie pod lasem w Pęgowie, pomagała m.in. Zbigniewowi Duszakowi drukować i składać „Biuletyn Dolnośląski”, a także ulotki poświęcone 40. Rocznicy Zbrodni Katyńskiej w kwietniu 1980 roku. W czerwcu 1979 roku, wraz z rodzicami i gronem znajomych, uczestniczyła na krakowskich Błoniach w mszy za Ojczyznę, kończącą I pielgrzymkę Jana Pawła II. Trzymali przygotowany na tę okazję transparent z napisem „Wiara Niepodległość”. W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku, do mieszkania rodziców Marty Morawieckiej wtargnęło SB i milicja poszukujące jej ojca, Kornela Morawieckiego. Co kilka tygodni przeprowadzano rewizje, podczas których konfiskowano m.in. prasę oraz rzeczy osobiste. Inwigilowano rodzinę, utrudniano działalność konspiracyjną. W czasie stanu wojennego, Marta Morawiecka była wielokrotnie przesłuchiwana i prowadzono z nią rozmowy ostrzegawcze. W miesięcznice stanu wojennego, brała udział w mszach za Ojczyznę, układała krzyże ze zniczy i uczestniczyła w demonstracjach. Była za to zatrzymywana, przesłuchiwana i karana kolegiami. W szkole organizowała ciche przerwy oraz kolportowała ulotki i gazetki „Solidarności Walczącej”. Jako studentka Instytutu Historii Uniwersytetu Wrocławskiego i członek Duszpasterstwa Akademickiego oo. Dominikanów, kontynuowała kolportaż ulotek i prasy SW. Działała z kolegami ze studiów: Andrzejem Monarsterskim, Radosławem Molendowiczem, Magdaleną Wapniarczuk, Arkadiuszem Urbanem i Krzysztofem Zychlą. Wspólnie kolportowali prasę SW, sprzedawali znaczki organizacji, malowali symbole SW na murach. Marta Morawiecka zaangażowała się także w działalność podziemnego NZS. Kilkukrotnie brała udział w Pieszej Pielgrzymce z Wrocławia do Częstochowy z widocznymi emblematami „Solidarności”. Była uczestniczką mszy za Ojczyznę w czerwcu 1987 roku sprawowanej przez papieża Jana Pawła II na gdańskiej Zaspie. Po jej zakończeniu, brała udział w demonstracji, która została rozbita przez ZOMO. W trakcie tej akcji, chroniła swoją mamę przed zomowcami. Kiedy w listopadzie 1987 roku został zatrzymany Kornel Morawiecki, rozwieszała plakaty żądające uwolnienia przywódcy SW, a także ubezpieczała brata Mateusza podczas pisania na murze hasła „Uwolnić Kornela Morawieckiego”. W maju 1988 roku uczestniczyła w 24-godzinnym strajku studenckim w gmachu filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego domagając się uwolnienia aresztowanych, prawa powrotu Kornela Morawieckiego do Polski oraz zalegalizowanie „Solidarności” i NZS. Brała udział we wrocławskich akcjach Pomarańczowej Alternatywy, m.in. podróży po Wrocławiu „Fradusiem”. Przez cały PRL władza odmawiała jej paszportu. Marta Morawiecka była przeciwna rozmowom i ustaleniom Okrągłego Stołu. Świadomie zbojkotowała również wybory z 4 czerwca 1989 roku. Wraz z bratem Mateuszem, zabrała transparenty „Solidarności” i SW do Budapesztu, biorąc udział w uroczystościach pogrzebowych Imre Nagya, przywódcy Powstania Węgierskiego z 1956 roku. Kiedy Kornel Morawiecki w lipcu 1990 roku założył partię Wolność, została jej członkiem. Pomagała m.in. w redakcji gazety „Dwa Dni”. Wspierała polityczną działalność swojego ojca. Decyzją Prezydenta RP Andrzeja Dudy z dnia 5.12.2019 r. otrzymała Krzyż Wolności i Solidarności.