Urodził się 20 czerwca 1968 roku we Wrocławiu.

Menedżer, bankowiec i polityk. Od 2017 roku Prezes Rady Ministrów. W 1992 roku ukończył studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1993 roku ukończył studia Business Administration przy Politechnice Wrocławskiej i Central Connecticut State University. W 1995 roku ukończył studia MBA w Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. W latach 1995 – 1997 studiował na uniwersytetach w Hamburgu i Bazylei. Od 1980 roku drukował niezależne pismo „Biuletyn Dolnośląski”. Od 13 grudnia 1981 roku uczestniczył w akcjach malowania antyreżimowych napisów na murach, zrywania komunistycznych flag, rozwieszania transparentów, rozklejania plakatów i ulotek, druku i kolportażu podziemnych pism, demonstracjach organizowanych przez wrocławską opozycję, w czasie których parokrotnie dotkliwie pobity. W latach 1983 – 1986 po rewizjach w mieszkaniu wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany w sprawie ukrywającego się ojca – Kornela Morawieckiego i innych działaczy podziemia. W czasie przesłuchań używano wobec niego przemocy fizycznej, grożono bronią palną oraz wyrządzeniem krzywdy matce i siostrom. Od 1983 roku współpracował z „Solidarnością Walczącą”. W 1987 roku był współpracownikiem struktury uczelnianej NZS na Uniwersytecie Wrocławskim. By uniknąć zatrzymania, w czasie matur przebywał na oddziale szpitalnym, który opuszczał w towarzystwie świadków tylko na egzaminy. W listopadzie 1987 roku został zatrzymany i pobity w czasie rozwieszenia transparentu na rusztowaniach przy Placu Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu. W 1987 roku wszedł w skład zespołu redakcyjnego „Biuletynu Dolnośląskiego”, był autorem także w „Solidarności Walczącej” i innych podziemnych pismach. W maju 1988 roku oraz w maju 1989 roku brał udział w strajkach okupacyjnych na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1989 roku został współzałożycielem Klubu Myśli Politycznej Wolni i Solidarni. W roku 2013 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności. W 2015 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2019 Krzyż Wielki Orderu „Za zasługi dla Litwy”, a w 2021 Srebrny Krzyż :Solidarności Walczącej”.
W latach 1988 – 1990 był rozpracowywany przez Inspektorat 2 WUSW we Wrocławiu w ramach SO o kryptonimie „Ośmiornica”.