Urodził się 15 października 1955 w Kamionnej.

We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”, był założycielem oraz przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Kopalni Soli Bochnia. W latach 1974 – 1981 pracował jako geodeta w Kopalni Soli Bochnia, z której został zwolniony dyscyplinarnie za działalność w NSZZ „Solidarność”. W 1981 roku uczestniczył w pracach Krajowej Komisji Górnictwa NSZZ „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 14 grudnia 1981 roku, zorganizował strajk i został przewodniczącym Komitetu Strajkowego w Kopalni Soli Bochnia. Od 15 grudnia 1981, po pacyfikacji strajku w Kopalni Soli Bochnia, ukrywał się. Był ścigany listem gończym wystawionym przez Służbą Bezpieczeństwa aż do 27 grudnia 1984 roku. W latach 1982 – 1986 był współzałożycielem i współwydawcą podziemnego pisma „Kurierek B”, który drukował przez dłuższy okres wraz z Piotrem Hlebowiczem. W latach 1983 – 1984 brał udział w budowie bunkra – drukarni „Wilno” im. gen. Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka” w gospodarstwie Jerzego i Anny Hlebowiczów w Zagórzanach, w którym to ukrywał się w tym okresie. W latach 1982 – 1990 działał w Porozumieniu Prasowym „Solidarność Zwycięży” (wraz z Marianem Stachniukiem, Piotrem Hlebowiczem i innymi), przy którym prowadził bibliotekę wydawnictw podziemnych. Kolportował prasę podziemną. Od 1985 roku ściśle współpracował z krakowskim oddziałem „Solidarności Walczącej”. W latach 1983 – 1987 był współpracownikiem, podziemnego krakowskiego Radia „Solidarność”. W roku 1985 współzakładał Wydawnictwo Kraków. Od 1986 roku współpracował z Małopolskim Komitetem Walki o Praworządność. Był współwydawcą i współredaktorem podziemnego pisma „Paragraf” (m.in. z Aleksandrem Herzogiem, Wiesławem Zabłockim, Andrzejem Tarnawskim i Kazimierzem Barczykiem). W roku 1988 pełnił funkcję przewodniczącego jawnej Komisji Zakładowej w Kopalni Soli Bochnia. W latach 1989 – 1990 był współzałożycielem i członkiem Komitetu Obywatelskiego w Bochni. W 1989 brał udział kampanii wyborczej Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W styczniu 1990 roku był delegatem na II Walne Zebranie Delegatów Regionu Małopolskiego NSZZ „Solidarność”. Do 14 stycznia 1985 roku był rozpracowywany przez V Rejonowy Urząd Spraw Wewnętrznych w Bochni w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania. Do 18 października 1985 roku w ramach Karty Ewidencyjnej. Po roku 1990 m.in. działał jako samorządowiec. W 2008 roku Józef Mroczek otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, a w Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.