Urodził się 20 maja 1962 w Krakowie

W 2003 roku ukończył studia pedagogiczne i studia w zakresie wychowania obronnego na Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego. W 1981 roku był zatrudniony w Kombinacie Cementowo-Wapienniczym „Wierzbica”, oddział w Krakowie. W 1982 roku pracował w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej w Więcborku. W latach 1982 – 1983 był pracownikiem przedsiębiorstwa budownictwa przemysłowego “Budostal3” w Nowej Hucie. W latach 1984 – 1989 był zatrudniony w Kopalni Węgla Kamiennego „Paryż” w Dąbrowie Górniczej. W latach 1989 – 1991 pozostawał bez pracy. Po 1991 roku zawodowo związany głównie ze służbami mundurowymi. W klasie maturalnej Marek Nobis nawiązał kontakt z J.L. Franczykiem, od którego otrzymywał czasopisma wydawane przez KOR. Był współpracownikiem „Krzyża Nowohuckiego” i drukarzem. Od 1980 utrzymywał kontakty z MKZ Kraków Małopolska, a następnie z ZR pomagając m.in. w druku i transporcie materiałów informacyjnych. W latach 1982 – 1989 aktywnie uczestniczył w działaniach „Solidarności” jako kurier i kolporter. Współpracował z Porozumieniem Prasowym „Solidarność Zwycięży”, „Solidarnością Walczącą”, z krakowskim oddziałem L-DP”N” oraz z TKRH w Nowej Hucie. Współpracował i utrzymywał kontakty z podziemnymi strukturami w Katowicach (D. Skorenko, P. Miśkiewicz) i w Warszawie (E. Tomaszewska, A. Borowski, W. Pernach, LDP-N). Według zachowanych w archiwach IPN dokumentów, był rozpracowywany od 1983 roku do 30 maja 1990 roku. W tym okresie odbył około 3 tysięcy misji kurierskich na terenie kraju (pomiędzy Krakowem, Warszawą, Katowicami, Poznaniem, Wrocławiem, Gdańskiem i Bydgoszczą). W 1985 roku SB porwała go na przesłuchanie z WKU w Będzinie. W trakcie przesłuchania straszono go śmiercią oraz grożono pozbawieniem życia żony i syna. Po 1990 roku związał się zawodowo ze służbami mundurowymi. W 2017 roku Marek Nobis został odznaczony krzyżem Wolności i Solidarności.