Urodziła się 23 marca 1952 roku w Lidzbarku Warmińskim.

Od 1981 roku do 1989 roku prowadziła działalność konspiracyjną. Była wiceprzewodniczącą Komitetu Założycielskiego, a następnie Komisji Zakładowej oraz delegatem do kontaktów z Międzyzakładowym Komitetem Założycielskim i Zarządem Regionu Warmińsko-Mazurskiego NSZZ „Solidarność”. W 1981 roku była delegatem na I Walne Zgromadzenie Delegatów Regionu Warmińsko-Mazurskiego. Uczestniczyła w akcjach strajkowych i protestacyjnych oraz w tzw. marszu głodowym. Następnego dnia, po wprowadzeniu stanu wojennego, Barbara Nowak brała udział w demonstracji przed Olsztyńskimi Zakładami Opon Samochodowych „Stomil” oraz na Starym Mieście w Olsztynie. Była organizatorem pomocy osobom internowanym i aresztowanym oraz ich rodzinom. Kolportowała ulotki, znaczki i pisma podziemne: „Rezonans” oraz „Solidarność Olsztyńska. Wydanie wojenne”. 26 czerwca 1982 roku została internowana i osadzona w Ośrodku Odosobnienia w Darłówku pomimo zaawansowanej ciąży. Zwolniono ją 16 października 1982 roku. Po wyjściu na wolność, kontynuowała działalność podziemną. Kolportowała m.in. „Rezonans” i olsztyńskie wydanie pisma ,„Solidarność Walcząca” oraz inne wydawnictwa podziemne. Prowadziła bibliotekę, była uczestnikiem Mszy Świętych za Ojczyznę oraz akcji plakatowych i ulotkowych. 2 maja 1986 roku została tymczasowo aresztowana i osadzona w areszcie Komendy Miejskiej MO w Lidzbarku Warmińskim, a następnie w areszcie Komendy Wojewódzkiej MO w Olsztynie i Areszcie Śledczym w Ostródzie, skąd została zwolniona na mocy amnestii 17 lipca 1986 roku. Do 1989 roku pozostawała pod stałą obserwacją SB. Zastrzeżono jej możliwość wyjazdów zagranicznych. Była wielokrotnie zatrzymywana i przesłuchiwana. W roku 2016 na podstawie postanowienia Prezydenta RP – nr 370/2016 – nadano mu Krzyż Wolności i Solidarności.