24 kwietnia 1944 roku w Sobotnikach.

Działacz polityczny, historyk, poeta, archeolog. W czasach sowieckich był czołowym dysydentem na Białorusi. Bronił białoruskiej spuścizny kulturalnej oraz języka białoruskiego w trudnych czasach komunistycznego totalitaryzmu i rusyfikacji. Represjonowany przez władze komunistyczne, był pozbawiony możliwości pracy w swoim zawodzie. W latach 1986 – 1988 odkrył masowe groby ok. 250 tysięcy ofiar NKWD w Kuropatach w okolicach Mińska (w których leżą także Polacy – ofiary komunistycznego reżimu). Organizował pierwsze wielotysięczne wiece pamięci w Kuropatach latem 1988 roku, od których rozpoczął się ówczesny ruch narodowo-wyzwoleńczy na Białorusi. W październiku 1988 roku założył Białoruski Front Narodowy „Adradżeńnie”, któremu przewodzi do dnia dzisiejszego. W 1990 został wybrany na członka Rady Najwyższej Białorusi (Parlamentu Republiki), kandydując w roboczych dzielnicach Mińska. Jako przewodniczący Opozycji – Białoruskiego Frontu Narodowego w parlamencie, kierował opracowaniem Deklaracji o Państwowej Suwerenności Białorusi, przygotowaniu projektów ustaw na nadzwyczajnej sesji Rady Najwyższej 24 – 25 sierpnia 1991 roku, w czasie której ogłoszono niepodległość Białorusi.
W 1990 roku rozpoczął współpracę z Solidarnością Walczącą.