Urodził się 22 marca 1954 roku w Nowej Soli.

W 1977 roku ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1977 – 1978 był zatrudniony jako bibliotekarz w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. W latach 1978 – 1979 pracował jako nauczyciel w SP w Nowym Miasteczku. W latach 1979 – 1982 był pracownikiem Zespołu Szkół Spożywczych w Nowej Soli. W latach 1973 – 1977 należał do SZSP, w latach 1977 – 1980 był członkiem ZNP, w latach 1977 – 1981 należał do ZSL. Od grudnia 1977 roku współpracował ze Studenckim Komitetem Solidarności we Wrocławiu, kolportował wydawnictwa KSS KOR – m.in. „Robotnika” – oraz książek NOWej. W latach 1979 – 1980 był współpracownikem niezależnego „Biuletynu Dolnośląskiego”. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”, był współzałożycielem, a następnie przewodniczącym Komitetu Założycielskiego „S” w ZSS w Nowej Soli oraz przewodniczącym Komitetu Miejskiego „S” w Nowej Soli. 20 października 1980 roku wszedł w skład MKZ „S” w Zielonej Górze. W czerwcu 1981 roku był delegatem na I WZD Region Zielona Góra oraz członkiem Prezydium ZR. Od jesieni 1980 roku do roku 1981 pełnił funkcje redaktora i autora niezależnych pism MKZ/ZR, w tym m.in. „Solidarności Środkowego Nadodrza”. W latach 1980 – 1981 współorganizował struktury NSZZR/NSZZR Solidarność Wiejska. W lutym 1981 roku był delegatem na zjazd wojewódzki Solidarności Wiejskiej w Zielonej Górze, a w marcu 1981 roku na zjazd krajowy w Poznaniu. Andrzej Perlak napisał broszurę „Katyń” wydaną w kwietniu 1981 roku przez MKZ. Od 7 maja 1981 roku pełnił funkcję sekretarza Regionalnego KOWzP w Zielonej Górze. 25 maja 1981 roku współorganizował wiec w obronie więźniów politycznych. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku, został internowany i osadzony kolejno w Ośrodku Odosobnienia w Zielonej Górze, w Głogowie, w Grodkowie i w Uhercach. 30 listopada 1982 roku został zwolniony. Od grudnia 1982 roku do roku 1984 przeniesiony represyjnie do pracy w SP nr 7 w Nowej Soli. 15 marca 1984 roku, po rewizji został zatrzymany na 48 godzin. W latach 1984 – 1990 Andrzej Perlak został objęty zakazem wykonywania zawodu nauczyciela. W 1983 został członkiem Diecezjalnego Komitetu Pomocy dla Rodzin Osób Internowanych i Aresztowanych. W latach 1983 – 1989 współpracował z Diecezjalnym Duszpasterstwem Rolników, w latach 1985 – 1989 z Duszpasterstwem Ludzi Pracy przy parafii św. Antoniego w Nowej Soli. W latach 1983 – 1984 współpracował z podziemną strukturą Agencja Informacyjna „S”. W latach 1984 – 1986 był współpracownikiem Krajowej Agencji Terenowej, drukarzem pisma „AI «S»”, instruktorem druku, korespondentem (z woj. zielonogórskiego, gorzowskiego i legnickiego), organizatorem sieci kolportażu „AI «S»” i „KAT”. Od 1983 roku był wielokrotnie operowany z powodu choroby nowotworowej, niezdiagnozowanej i nieleczonej w czasie internowania. W 1986 roku przeszedł amputację prawej nogi. Od 1984 roku przebywał na rencie inwalidzkiej. Od grudnia 1987 roku do lutego 1990 roku był zatrudniony w Spółdzielni Niewidomych Nadodrze w Bytomiu Odrzańskim. Na przełomie lat 1988/1989 inicjował reaktywowanie „Solidarności” tamże. W kwietniu 1989 roku zakładał i przewodniczył KO „S” w Bytomiu Odrzańskim. Należał do KO „S” Województwa Zielonogórskiego. 16 czerwca 1989 roku współorganizował, a następnie został członkiem Zarządu MKO w Nowej Soli. W 1990 roku przywrócono go do pracy w zawodzie. Andrzej Perlak został odznaczony m.in. w 2009 roku Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2016 roku Krzyżem Wolności i Solidarności. Od października 1981 roku był rozpracowywany przez Wydz. IIIA/III KW MO w Zielonej Górze w ramach SO o kryptonimach „Fala”, „Historyk”, „Triumwirat”. Od 19 stycznia 1983 roku do 20 stycznia 1986 roku przez KM MO/RUSW w Nowej Soli w ramach KE o kryptonimie „Historyk”.