Urodziła się 3 stycznia 1939 r. w Małkowie; zm. 7 października 2001 r. we Wrocławiu

W latach 1958 – 1965 studiowała na Wydziale Ceramiki i Szkła w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W 1965 została członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1973 objęła posadę nauczyciela akademickiego w PWSSP we Wrocławiu, w 1995 roku uzyskała stopień profesora. W marcu 1968 roku uczestniczyła w antyreżimowej demonstracji we Wrocławiu. Od lat siedemdziesiątych XX wieku brała udział w spotkaniach wrocławskiego Klubu Inteligencji Katolickiej i współorganizowała Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej we Wrocławiu. We wrześniu 1980 wstąpiła do NSZZ „Solidarność”. W październiku tego samego roku rozpoczęła współpracę z Niezależnym Zrzeszeniem Studentów. W 1981 roku uczestniczyła w strajkach studenckich. Po wprowadzeniu stanu wojennego, została kolporterką prasy podziemnej. W 1984 roku Alfreda Poznańska podjęła współpracę z „Solidarnością Walczącą”. W połowie lat osiemdziesiątych XX wieku udzielała schronienia ukrywającemu się Kornelowi Morawieckiemu. W 2007 roku została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.