Urodził się w 1962 roku w m. Gdańsk

Jako student Uniwersytetu Gdańskiego był uczestnikiem strajku okupacyjnego, zorganizowanego w listopadzie 1981 roku przez Niezależne Zrzeszenie Studentów na rzecz samorządności wyższych uczelni oraz wsparcia studentów protestujących w Radomiu. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w dniach 14 – 15 grudnia 1981 roku uczestniczył w akcji protestacyjnej studentów Uniwersytetu Gdańskiego przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego i internowaniu działaczy „Solidarności”. Po zakończonym strajku brał udział w ukryciu powielacza należącego do NZS, a następnie drukował i kolportował podziemne ulotki informujące o represjach i wzywające społeczeństwo do protestów. 20 grudnia 1981 roku został zatrzymany, a następnie na mocy postanowienia Prokuratury Marynarki Wojennej w Gdyni z dnia 22 grudnia 1981 roku tymczasowo aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym w Gdańsku. Wyrokiem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni z dnia 3 lutego 1982 roku został skazany na karę 5 lat pobawienia wolności i utratę praw publicznych na okres 3 lat. Karę więzienia odbywał w Zakładach Karnych w Koronowie, Włocławku oraz Potulicach. W związku z postanowieniem Sądu Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy z 28 stycznia 1983 roku o udzieleniu rocznej przerwy w odbywaniu kary, zwolniono go z zakładu karnego dnia 1 lutego 1983 roku. Wyrok został uchylony przez Izbę Wojskową Sądu Najwyższego 25 kwietnia 1983 roku, a sprawę skierowano do ponownego rozpatrzenia. Postanowieniem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni z dnia 28 lipca 1983 roku prowadzone wobec Sławomira Sadowskiego postępowanie zostało umorzone na mocy amnestii. Podczas kontynuowania studiów na Uniwersytecie Gdańskim w latach 1983 – 1988 działał w podziemnych strukturach NZS i kolportował niezależne wydawnictwa m.in. sygnowane przez „Solidarność Walczącą”. W 2019 roku na podstawie postanowienia Prezydenta RP – nr 319/2019 – nadano mu Krzyż Wolności i Solidarności.