Siemaszko Zbigniew

Zdjęcie

Urodził się 4 lutego 1942 roku w Wilnie.

W 1945 roku wraz z rodzicami zamieszkał w Gliwicach. W latach 1962 – 1964 odbywał służbę wojskową. Po jej zakończeniu był zatrudniony jako laborant w Instytucie Metalurgii Żelaza w Gliwicach. Pracował tam do 1992 roku. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. W marcu 1981 roku związał się z Delegaturą Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”. Podejmował się różnorodnych działań związanych m.in. z plakatowaniem i kolportażem prasy niezależnej. W latach 1981 – 1992 należał do Konfederacji Polski Niepodległej. W KPN szczególnie angażował się w akcje rozlepiania plakatów, malowania antyreżimowych napisów na murach oraz w dystrybucję nielegalnych wydawnictw bezdebitowych. W 1981 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących w Gliwicach. Był dwukrotnie internowany. Pierwszy raz od 10 stycznia do 23 lipca 1982 roku, drugi raz od 5 listopada do 10 grudnia tego samego roku. Przebywał w Ośrodku Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, gdzie w czasie pobytu wykonywał patriotyczne i religijne emblematy, znaczki, zdobienia koszul oraz szkice sytuacyjne ośrodka.
Po wyjściu z pierwszego internowania był szykanowany i inwigilowany za wywieszenie biało-czerwonej flagi z kirem na balkonie swojego mieszkania 13 sierpnia 1982 roku. W latach 1982 -1988 był rozpracowywany przez gliwicką Służbę Bezpieczeństwa w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania o kryptonimie „Balon” oraz w ramach Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia „Piłsudczyk”. W latach 1983 – 1992 aktywnie działał w strukturach Gliwickiej Grupy „Solidarności Walczącej”. W ramach tej aktywności kolportował wydawnictwa SW. Dzięki zdolnościom artystycznym sporządzał karty okolicznościowe upamiętniające ważne rocznice w historii Polski.
Był twórcą licznych ołtarzy patriotycznych prezentowanych w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach. Był współpracownikiem o. Jana Siemińskiego i działał w gliwickim Duszpasterstwie Ludzi Pracy. Został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.