Stadnicki Andrzej (Oborniki Śląskie)

Zdjęcie

Urodził się 11 grudnia 1946 w Krynicy. Fizyk, absolwent UAM w Poznaniu, pracował w Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie prowadził temat węzłowy AM dotyczący termografii. W 1974 r. otrzymał propozycję od SB odnośnie współpracy, za co miał otrzymać paszport. Po tej sytuacji rezygnuje z pracy naukowej i wyjeżdża w Bieszczady, gdzie podejmuje prac fizycznych.
W 1980 r. poznaje Wieńczysława Nowackiego i pomaga mu w przeprowadzaniu spotkań wiejskich w celu utworzenia „Solidarności Wiejskiej”. Był twórcą NSZZ „Solidarność Zbieraczy Runa Leśnego, które utworzył 7 października 1980 r. i doprowadził do zorganizowania pierwszej w tym terenie konferencji z udziałem przedstawicieli rządu, która odbyła się w Lesku 23 kwietnia 1981 r. Stan wojenny zastał go w Poznaniu. Dla osób internowanych rozwozi paczki przygotowane w klasztorze oo. Dominikanów. Następnie wraz z mec. Alfonsem Juraszkiem organizuje biuro pomocy prawnej dla osób poszkodowanych. W biurze tym, działającym w klasztorze oo. Franciszkanów, pełnił dyżury do połowy 1982 r. W czerwcu 1982 przeniósł się do Osoli koło Wrocławia. Z inicjatywy Wieńczysława Nowackiego powstaje tam baza do kolportażu materiałów konspiracyjnych między Wrocławiem, Warszawą i Rzeszowem. Z czasem w domu odbywały się szkolenia drukarzy, a następnie druk i wydawanie nielegalnego pisma „Solidarność Rolników”. W domu w Osoli ukrywał się m.in. twórca OKORu płk Józef Teliga. Z inicjatywy Wojciecha Myśleckiego Andrzej Stadnicki rozpoczął działalność w Solidarności Walczącej. W Osoli odbywały się spotkania ze znaczącymi działaczami opozycji z udziałem Kornela Morawieckiego. Bywali i spotykali się w tym czasie: Józef Teliga, Hanna Chorążyna, Andrzej Gwiazda, Zbigniew Romaszewski, prof. Romuald Kukołowicz, prof. Andrzej Wiszniewski, Romuald Lazarowicz. i wielu innych. Na polecenie Wojciecha Myśleckiego przewoził lub organizował przewóz materiałów konspiracyjnych (głównie mikrofilmów) do przedstawicieli SW we Francji. Przede wszystkim do Ewy Kubasiewicz i Rafała Gan-Ganowicza. Działalność opozycyjną prowadził do 1989 r. Za swoją działalność otrzymał Krzyż Solidarności Walczącej oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.