Urodził się 9 września 1942 roku w Warszawie.

W 1973 roku ukończył studia na Wydziale Inżynierii Sanitarnej Politechniki Wrocławskiej. W 1951 został dyscyplinarnie usunięty ze szkoły za odmowę zdjęcia z szyi krzyżyka. Od początku lat sześćdziesiątych uczestniczył w spotkaniach nieformalnego klubu dyskusyjnego we Wrocławiu (prowadzonego m.in. przez Teresę Czarnecką, Jerzego Bauera i Jerzego Kiełka). W okresie od 10 czerwca 1964 do 31 lipca 1973 był pracownikiem Wrocławskiego Przedsiębiorstwa Konstrukcji Stalowych Mostostal. W marcu 1968 roku brał udzial w demonstracjach studenckich we Wrocławiu. Wydrukował 3000 egzemplarzy listu do studentów autorstwa dr. Ryszarda Krasnodębskiego, który podjął solidarnościową głodówkę. Od 1 sierpnia 1973 roku do 20 lutego 1975 roku, był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Robót Instalacyjno-Montażowych we Wrocławiu. Od 2 lutego 1975 roku do 29 lipca 1977 roku pracował we Wrocławskim Przedsiębiorstwie Instalacji Przemysłowych. Od 18 sierpnia 1977 roku do 31 stycznia 1978 roku roku był pracownikiem Przedsiębiorstwa Robót Instalacyjno-Montażowych Budownictwa Rolniczego w Legnicy. W okresie od 3 lutego 1978 do 5 października 1982 (od 8 sierpnia 1982 na pół etatu, jednocześnie na rencie) był zatrudniony na stanowisku głównego projektanta w Zakładzie Remontowo-Budowlanym AM we Wrocławiu. Od marca 1978 – 1979 był kolporterem wydawnictw NOW-ej. W latach 1979 – 1989 był autorem artykułów (ps. Brat), drukarzem i kolporterem niezależnego czasopisma „Biuletyn Dolnośląski”. Od września 1980 roku należał do NSZZ „Solidarność”. Był członkiem KZ w ZRB AM. Jesienią 1980 organizował Komitety Założycielskie „Solidarności” we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku w tym m.in. w Wałbrzychu, Świdnicy i Jeleniej Górze. W czerwcu 1981 roku był delegatem na I WZD Regionu Dolny Śląsk. Jesienią tego samego roku potajemnie organizował zaplecze materiałowo-lokalowe na wypadek sytuacji kryzysowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w dniach 13 – 15 grudnia 1981 roku, współorganizował i uczestniczył w strajkach w Zajezdni Autobusowej nr VII MPK i Państwowej Fabryce Wagonów Pafawag we Wrocławiu. Od 13 grudnia 1981 roku był również organizatorem Regionalnego Komitetu Strajkowego „Solidarności” Dolny Śląsk. W okresie od 14 grudnia 1981 roku do przełomu czerwca i lipca 1982 roku odpowiadał za organizację i kolportaż podziemnego pisma „Z Dnia na Dzień”, a w jego domu zlokalizowana była jedna z drukarń. Od grudnia 1981 roku Tadeusz Świerczewski był także organizatorem podziemnych struktur zakładowych „Solidarności” we Wrocławiu i okolicach oraz sieci ich łączności z RKS. W miesiącach od maja do września 1982 roku był członkiem RKS. Od 14 grudnia 1981 roku do 5 października 1982 roku organizował działalność kontrwywiadowczą (nasłuchy SB i MO), łączności satelitarnej oraz podziemnego Radia „Solidarność”. Na przełomie maja i czerwca 1982 roku został współzałożycielem „Solidarności Walczącej”, był przy tym pomysłodawcą nazwy tej organizacji. Współorganizował oddziały SW w Gdańsku, Warszawie i Poznaniu. 13 i 28 czerwca, a także 31 sierpnia 1982 roku był głównym organizatorem antyreżimowych manifestacji we Wrocławiu. Od czerwca do października 1982 roku organizował druk czasopism „Solidarność Walcząca” i „Biuletyn Dolnośląski”. 5 października 1982 roku został zatrzymany. W dniach 7 – 26 października tego samego roku, został internowany. Był przetrzymywany w Areszcie Śledczym KW MO i bity podczas przesłuchań, następnie został przeniesiony do Aresztu Śledczego we Wrocławiu. 27 stycznia 1983 roku został zwolniony z aresztu, z którego trafił na leczenie do szpitala. W trakcie hospitalizacji przebywał pod stałym nadzorem SB. 25 lipca 1984 roku postępowanie karne wobec niego zawieszono na mocy amnestii. W latach 1984 – 1990 nadal organizował druk czasopism „Solidarność Walczącą” i „Biuletyn Dolnośląski”. W latach 1984 – 1988 był wielokrotnie zatrzymywany, karany grzywnami przez kolegium ds. wykroczeń i inwigilowany przez SB. W latach 1984 – 1990 organizował kolportaż w ramach SW na terenie całego kraju. Był autorem artykułów w prasie podziemnej m.in. takich jak: „Solidarność Walcząca”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Wiadomości Bieżące”, „Aspekt”, „Replika”, (ps. Or, Brat). Od września 1989 roku do początku 1990 roku był wydawcą „Gazetki Osiedlowej Komitetu Obywatelskiego Osiedla Zalesie-Zacisze”. Po roku 1990 pracował jako rzeczoznawca ochrony i konserwacji zabytków oraz rzeczoznawca budowlany. Od 2003 roku prowadzi Autorską Pracownię Projektową we Wrocławiu. Tadeusz Świerczewski w 1997 roku został odznaczony Krzyżem Semper Fidelis, w 2007 roku Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2011 roku Krzyżem Solidarności Walczącej, w 2013 roku Medalem Pro Patria, a także Krzyżem Wolności i Solidarności, oraz Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości. W 2019 roku otrzymał medal „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (nr leg. 13464). Od 10 maja 1982 do 28 października 1983 roku był rozpracowywany przez Wydz. V-1 KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach SOR o kryptonimie „Rogacz”.