Urodził się 11 października 1954 roku w Żarach.

W dniach 27 – 31 sierpnia 1980 roku brał udział w strajku w ZG Rudna, należał do komitetu strajkowego na szybie Rudna Zachodnia z ramienia pracowników ZRG. Od sierpnia tego samego roku szefował Tymczasowej Komisji Założycielskiej NSZZ „Solidarność” w Zakładzie Robót Górniczych, a następnie wchodził w skład Komisji Zakładowej NSZZ ,,S” oraz pełnił funkcję przewodnicząceego wydziału na Rudnej Zachodniej w ZRG. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w dniach 14 – 17 grudnia 1981 roku, organizował strajk okupacyjny i przewodniczył Komitetowi Strajkowemu na Szybie „Rudna Zachodnia” w KGHM Zakłady Górnicze „Rudna” w Polkowicach. W dniu 18 grudnia 1981 roku został zwolniony z pracy. 21 grudnia 1981 roku został zatrzymany i aresztowany. Był przetrzymywany w areszcie KM MO w Lubinie, KW MO w Legnicy, a następnie Areszcie Śledczym we Wrocławiu. W dniu 24 lutego 1982 roku, został skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego na karę 2 lat pozbawienia wolności w zawieszeniu. W latach 1982 – 1984 był kilkukrotnie zatrzymywany na 48 godzin. W latach 1983 – 1989 należał do organizacji „Solidarność Walcząca”. W latach 1982 – 1986 wraz z Mirosławem Gojdźiem, Adamem Mickiewiczem, Adamem Żelechowiczem, Leszkiem Cebo i Kazimierzem Jaworskim współzakładał Tajną Tymczasową Komisję Zakładową NSZZ „Solidarność” w KGHM Zakładach Robót Górniczych. W latach 1982 – 1986 organizował druk i współredagował podziemne pismo Biuletyn Informacyjny ZRG. Był również kolporterem takich pism jak: „Solidarność Walcząca”, „Żądło Robola”, „Tygodnik Mazowsze”, „Wolny Głos”. W 1988 roku współtworzył komisję organizacyjną przy odbudowie struktur NSZZ „Solidarność”. Jan Tabor został odznaczony: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia, Krzyżem Wolności i Solidarności, Złotym, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Solidarności Walczącej, Odznaką Honorową „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”.