Urodził się 9 lutego 1928 roku w Krivasalis.

Wieloletni działacz niepodległościowy. W 1978 roku założył i szefował Lidze Wolności Litwy. W 1945 roku został po raz pierwszy aresztowany przez NKWD i przez 2 miesiące był przetrzymywany w więzieniu w Święcianach. W 1957 roku aresztowano go ponownie i na trzy lata umieszczono w syberyjskich łagrach. W 1973 roku został aresztowany po raz trzeci i osadzony na rok w więzieniu na Łukiszkach w Wilnie. W 1979 roku skazano go na karę ośmiu lat pozbawienia wolności. Więziono najpierw w Wilnie, następnie na Uralu, a później zesłano go do Magadanu. Antanas Terleckas był jednym z inicjatorów stworzenia, a następnie jednym z autorów słynnego „Memorandum 45” obywateli okupowanych krajów bałtyckich do ONZ w sprawie potępienia paktu Mołotow-Ribbentrop oraz likwidacji jego skutków. Był redaktorem litewskich wydawnictw podziemnych, autorem licznych artykułów. Organizował pierwsze niepodległościowe manifestacje na okupowanej Litwie. W 1988 roku przystąpił do współpracy z organizacją „Solidarność Walcząca”. Dzięki niemu działacze SW uzyskali kontakty do opozycjonistów niepodległościowych w innych republikach ówczesnego ZSSR. Dom Antanasa i żony, Eleny był przystanią dla działaczy „Solidarności Walczącej”. Liga Wolności Litwy pod przewodnictwem Terleckasa przystąpiła w jesieni 1990 roku do utworzonej w Warszawie organizacji „Centrum Koordynacyjne Warszawa ’90”, która skupiała większość organizacji niepodległościowych z ZSSR, oraz z Polski, Czechosłowacji, Bułgarii, Laosu. Celem organizacji była współpraca informacyjna i polityczna, wspólne konferencje w Polsce i w republikach ówczesnego ZSSR, szkolenie poligraficzne, przerzut sprzętu poligraficznego, literatury i środków łączności z Polski na Wschód. W 2009 roku Antanas Terleckas został odznaczony Orderem Zasługi RP.