Urodził się 4 kwietnia 1920 roku w Lipcach Reymontowskich, zm. 10 października 2004 roku we Wrocławiu

W czasie II wojny światowej przyłączył się do działalności konspiracyjnej. Należał do Służby Zwycięstwu Polsce, Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Nawiązał także współpracę z Radą Pomocy Żydom – „Żegotą”. Pełnił rolę łącznika AK z żydowskim podziemiem, przekazywał informacje, pomagał także ukrywającym się Żydom. Wraz z bratem dostarczał do getta również broń. Walczył w oddziałach wileńskich AK, brał udział w operacji „Ostra Brama”. Działał w Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”. Pod koniec lat czterdziestych osiedlił się wraz z rodziną w Wilczynie Leśnej. W latach osiemdziesiątych należał do „Solidarności Walczącej”. W ramach tej przynależności zajmował się drukiem wydawnictw podziemnych i kolportażem. Członkom SW służył wiedzą i doświadczeniem konspiracyjnym. W trakcie działalności w SW zdarzyło się, że Roland Winciorek ukrywał dezertera z armii sowieckiej.